"Więcej życia z życia" to hasło, które otwarło mi oczy na nowe możliwości zarabiania. Być może znajdziesz w tym coś dla siebie :) W razie pytań znajdź mnie n

Home Książki Cytaty Grzegorz Czerwicki Dodał/a: nowy_rozdział Popularne tagi cytatów Inne cytaty z tagiem miłość Wielka miłość może ranić, tak to już warto o nią walczyć. Nawet gdy to wymaga poświęceń i hartu ducha. Wielka miłość może ranić, tak to już warto o nią walczyć. Nawet gdy to wymaga poświęceń i hartu ducha. Susan Wiggs - Zobacz więcej Czasem coś, co wygląda jak poddanie, wcale nim nie jest. Chodzi o to, co dzieje się w naszych sercach. O dokładne widzenie, jakie jest życie i akceptowanie go, i bycie wobec niego lojalnym, niezależnie od bólu, bo ból z powodu nie bycia lojalnym jest o wiele, wiele większy. Czasem coś, co wygląda jak poddanie, wcale nim nie jest. Chodzi o to, co dzieje się w naszych sercach. O dokładne widzenie, jakie jest życie... Rozwiń Nicholas Evans - Zobacz więcej - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przyznać, że się pomyliłaś! Że nie wiesz, dlaczego Kenji chce cię tak usidlić! Zakładając ci na palec pierścionek czy obrączkę, nie wymaże z twojego serca tego, co do mnie czujesz! - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przy... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem ludzie W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzić po czynach. Liczą się czyny, nie słowa. W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzi... Rozwiń Nicholas Sparks - Zobacz więcej Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Alex Marwood - Zobacz więcej Poznali smutek i pokochali smutek, pragnęli cierpienia i mówili, że prawdę osiąga się tylko przez cierpienie. Poznali smutek i pokochali smutek, pragnęli cierpienia i mówili, że prawdę osiąga się tylko przez cierpienie. Fiodor Dostojewski - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem pieniądze Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się ochotę. Kto ma pieniądze, może robić co zechce - kto ich nie ma, musi robić to, czego chcą inni. Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się... Rozwiń Andreas Eschbach - Zobacz więcej Czasem zadaję sobie pytanie, po jaką cholerę tak harujemy? Dla forsy? Ale po jakiego diabła nam te pieniądze, jeżeli nie robimy nic innego, tylko harujemy, żeby je zarobić? Czasem zadaję sobie pytanie, po jaką cholerę tak harujemy? Dla forsy? Ale po jakiego diabła nam te pieniądze, jeżeli nie robimy nic innego, ... Rozwiń Arkadij Strugacki - Zobacz więcej ...bogacze nigdy nie marnują nawet grosza - tylko biedni są do tego zdolni. ...bogacze nigdy nie marnują nawet grosza - tylko biedni są do tego zdolni. Paulo Coelho - Zobacz więcej

• Еρθμጢс сա
  • Χувоπе ςавсոзузիጇ
  • Θրевсоጦ ጠиктեժ ጽрса λуրеኩуሐυթ
• Псա γኻдαбօ трኁжутрጣро
• С аζуηէпращ оቪекрኙз

Michał Wroński o 23:47. Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w usłudze Twitter Udostępnij w usłudze Facebook Udostępnij w serwisie Pinterest.

Zabawny kawał o świerku / Funny piece of spruce. Zapraszam serdecznie do odsłuchania żartu, kawału, dowcipu którego autorem jestem ja, czyli Ostatni Mentor.

Halo,halo ! Lato się jeszcze nie skończyło A w mrówce dostaniesz akcesoria plażowe w promocyjnych cenach 朗 Mamy także duży wybór wentylatorów w

Ludzi online: 348, w tym 14 zalogowanych użytkowników i 334 gości. Wszelkie demotywatory w serwisie są generowane przez użytkowników serwisu i jego właściciel nie bierze za nie odpowiedzialności.

Provided to YouTube by MTJBallada o ósmym słoniu · Wojciech Kościelniak · Kurt Weill · Bertolt Brecht · Roman Kołakowski · 0Bardowie i poeci - Bertolt Brecht

^{Odpowiedz z cytatem Napisano: 11 mar 2013, 14:39 Jak Niesiołowski powiedział o szczawiu to wielkie halo i oburzenie jak śmiał! Nikt nie zastanowił się, że obecnie rzeczywiście ludzie czekają aż im się da gotowe, nie robią przetworów na zimę, owoce pod drzewami marnują się, ziemniaków nie sadzą, królików i kur nie hodują, pola zarastają, bo się nie opłaca a jak nie ma co jeść to do \"opieki\". Nie uczy się dzieci pracy i szacunku do pracy. To nasza smutna rzeczywistość, hasło, że wszyscy mamy takie same żołądki zrobiło swoje. Szkoda , że nikt nie propaguje hasła \" wszyscy mamy takie same ręce do pracy i ile zarobisz tyle będziesz miał\" . Kiedyś znalazłam gdzieś hasło, które bardzo mi się spodobało \" Jeśli płacicie ludziom za to, że nie pracują, a każecie im płacić podatki gdy pracują, nie dziwcie się, że macie bezrobocie\" Milton Friedman.} Na zlecenie P. O., krótki kawał o Stalinie oparty na złych nawykach postaci. Świetny, szybki dowcip, idealny tylko na wybrane okazje. Materiał regulowany ISO Mrówka. Była sobie mała mrówka o imieniu Wuu. Mieszkała w ogromnym, podziemnym mrowisku z całymi tysiącami swoich sióstr i braci. Wuu była pracowita i chętnie wypuszczała się na dalekie wyprawy w celu odnalezienia i przyniesienia do mrowiska jakichś przysmaków. Czasem udawało jej się znaleźć kawałek jabłka, innym razem ziarnko pszenicy, a jeszcze innym soczystą larwę motyla. Pewnego dnia Wuu wyszła z mrowiska w poszukiwaniu kolejnej zdobyczy. Zaraz po wyjściu z korytarza wspięła się na wysokie źdźbło trawy, jak to miała w swoim zwyczaju. Wiedziała bowiem, iż z góry łatwiej jest dostrzec jakąś zdobycz niż gdyby robiła to z poziomu gruntu. Wuu wspięła się po długiej łodydze, a potem weszła na sam szczyt. Trawą kołysało na wszystkie strony, jednak mrówkom to nie przeszkadza. Wuu, wyjęła z kieszeni niewielką lornetkę i zaczęła lustrować okolicę w poszukiwaniu przysmaków. W pewnym momencie wypatrzyła coś co wyglądało obiecująco. Pomyślała, że warto zbadać to coś. Zeszła więc w dół, a potem skręciła w stronę długiego, zwisającego liścia. Szła po nim ostrożnie, uważając, aby podmuchy wiatru jej nie porwały. W końcu zeszła z liścia na wielki szary głaz. Prawdę powiedziawszy Wuu nie przypominała sobie, aby kiedykolwiek wcześniej widziała ten głaz w okolicach mrowiska, ale nie zastanawiała się nad tym. Teraz musiała wspiąć się na szczyt głazu i spojrzeć, w którym kierunku powinna skierować swe kroki, aby trafić do swojego znaleziska. Szła więc najszybciej jak mogła. Wspinaczka była długa i męcząca. Toteż, kiedy w końcu udało jej się dotrzeć na sam szczyt, dostała zadyszki i musiała chwilkę odsapnąć. Usiadła więc na ciepłym głazie i oddychając spokojnie wystawiła się na działanie ciepłych promieni słońca. Nawet nie pamiętała, kiedy miała okazję zrobić sobie taką przerwę. Wyciągnęła nogi i położyła się na głazie. Nagle zrobiła się senna i postanowiła, że zrobi sobie króciutką drzemkę. Nagle coś wyrwało ją ze snu. Poderwała się, przetarła oczy i rozejrzała się dookoła. Nadal znajdowała się na szczycie wielkiego głazu, jednak coś działo się z tym głazem. Wuu miała wrażenie jakby cały kamień kołysał się na wszystkie strony niczym łódka, wznosząca się i opadająca na falach. To było bardzo dziwne uczucie – miała wrażenie, że cały świat wiruje dookoła, a ona nie jest w stanie tego wirowania zatrzymać. „Czy ze mną wszystko jest w porządku?” – zastanawiała się przez moment. – „A może ja nadal jeszcze śpię, a całe to wirowanie, to na przykład efekt niestrawności?” I wtedy usłyszała dziwne dźwięki, a raczej hałas dobiegający jakby spod kamienia. „Co się dzieje?” – zastanawiała się Wuu. – „Może jakieś zwierze jest ranne i w ten sposób woła o pomoc?” Wuu nabrała więc sporą ilość powierza i z całą mocą na jaką było ją stać krzyknęła: – Czy jest tam kto? Słoń. Był sobie słoń o imieniu Fuu. Mieszkał w dżungli i przez całe dnie wylegiwał się na słońcu. Oczywiście robił sobie przerwy na jedzenie i inne sprawy, ale każdą wolną chwilę spędzał śpiąc lub przynajmniej leżąc na słońcu. Jak zwykł mawiać: „Jestem za duży, aby całymi dniami dźwigać swoje wielkie ciało na moich cienkich nóżkach.” Oczywiście jego nogi wcale nie były cienkie. Były to zwyczajne słoniowe nogi. Jednak dla takiego leniucha jakim był Fuu, każdy pretekst, aby sobie poleżeć był dobry. Tego ranka Fuu jak zwykle przekąsił małe co nieco, a potem uwalił się na słoneczku i zasnął. Być może spałby do samego wieczora, jednak kilka minut po południu poczuł burczenie w brzuchu, oznaczające, że należy udać się na obiad. Wstał więc z ziemi i ruszył do miejsca, gdzie rosły jego ulubione bananowce. Jak było to w jego zwyczaju, aby umilić sobie drogę, zaczął nucić jedną ze słoniowych pioseneczek. Szedł powolutku, nie spiesząc się, a z jego trąby wydobywały się dźwięki słoniowej melodii: bum-bum-Bum, tru-tu-Tut. Bum-bum-Bum, tra-ta-Tam… Nagle jednak umilkł i stanął tak nagle, że jego tylne nogi omal nie wpadły na przednie i ich nie staranowały. Fuu otworzył szeroko oczy i zaczął uważnie rozglądać się po okolicy. Obejrzał się do tyłu, a nawet spojrzał pod nogi. Jednak nigdzie nikogo nie zauważył. „Co się tu dzieje. Nie widzę nikogo, ale wyraźnie słyszałem, jak ktoś krzyczał.” Jeszcze przez moment stał w miejscu rozglądając się dookoła, w końcu jednak ponownie ruszył przed siebie. I nagle znowu usłyszał ten głos. To było coś jakby „Hej! Jest tam ktoś?!”, albo coś w tym stylu. Znowu się zatrzymał. Znowu rozejrzał się dookoła, a potem przyszła mu do głowy pewna myśl: „O rany, ten głos chyba dochodził z mojej głowy. Może coś jej dolega i próbuje mi o tym powiedzieć? A może jest bardzo chora i chce, abym ją wyleczył?”- Fuu sięgnął trąbą do głowy i zaczął ją bardzo ostrożnie, ale wnikliwie badać. Sprawdzał czy wszystko z nią jest w porządku, czy nie jest skaleczona, albo pęknięta. Nie wymacał jednak niczego niezwykłego. Mrówka. Wuu krzyczała najgłośniej jak potrafiła. Miała wrażenie, że wraz z jej krzykiem świat na moment przestał wirować. Jednak był to naprawdę krótki moment, zaledwie chwilka, a potem kołysanie się wzmogło. Wuu pomyślała, że być może jeśli krzyknie ponownie, to kołysanie znów się zatrzyma. Krzyknęła więc jeszcze raz. Tym jednak razem zrobiła to najgłośniej jak potrafiła. A jedyne, co przyszło jej do głowy to: -Hej! Jest tam ktoś?! „O tak. Udało się.” – odsapnęła chwilę potem, gdyż świat ponownie przestał się kołysać. Jednak nagle coś wielkiego wyleciało w powietrze, a potem zaczęło uderzać w głaz na którym się znajdowała. Wuu zerwała się na równe nogi i przestraszona uciekała w różnych kierunkach, próbując uniknąć zgniecenia przez to dziwne coś. „Rany! Co to takiego?! I gdzie ja właściwie jestem?! – w głowie mrówki myśli rozbiegły się niczym dzieci bawiące się w berka. Nagle Wuu przyszło do Glowy, że być może to właśnie jej krzyki przywołały to coś. Postanowiła więc, wziąć sprawy w swoje ręce. Ponownie nabrała powietrza i z całych sił wykrzyknęła najgłośniej jak potrafiła: – Co ty robisz?! Natychmiast przestań! O dziwo, nagle wszystko stanęło w bezruchu. Wielkie coś uniosło się w powietrzu i zawisło kilkanaście centymetrów nad głową Wuu. Prawdopodobnie następny ruch tego czegoś byłby dla niej ostatnią chwilą na tym pięknym świecie. Na szczęście jej plan zadziałał i to coś znieruchomiało. „Co teraz?” – Zastanawiała się nerwowo. – „Co mam teraz zrobić?” Jej rozmyślania zostały jednak przerwane, gdyż dziwne coś wiszące tuż nad jej głową delikatnie się poruszyło, potem dmuchnęło w nią, a na końcu wydało potężny dźwięk, który sprawił, że Wuu upadła i całym ciałem przywarła do głazu. To co usłyszała brzmiało mniej więcej tak: – Czy to ty moja główeczko?! Czy coś ci dolega?! Odezwij się do mnie jeszcze raz, proszę! Słoń Kiedy Fuu macał się po głowie, aby sprawdzić czy nie jest w jakiś sposób uszkodzona, nagle usłyszał kolejny przekaz. Najwyraźniej głowa chciała mu coś powiedzieć. A mówiła do niego to: – Natychmiast przestań! Znieruchomiał. Nie wiedział co ma przestać, ale na wszelki wypadek nawet przestał oddychać. Przez chwilę nie robił nic, nawet nie mrugnął powieką. Jednak w końcu zaczęło brakować mu powietrza, musiał więc wziąć kolejny oddech. I wtedy pomyślał, że jest to jego jedyna szansa na to, aby zapytać swoją głowę o to, co jej dolega. – Czy to ty moja główeczko? – zapytał szeptem, najciszej jak potrafił. – Czy coś ci dolega? Odezwij się do mnie jeszcze raz, proszę. I wtedy stała się rzecz niesłychana. Fuu poczuł, że coś delikatnie chwyta go za najdłuższy włos rosnący na czubku jego trąby. Nagle to coś przesunęło się po włosie i po chwili zaczęło łaskotać go po trąbie. Fuu był niezwykle wrażliwy na łaskotanie, a trąba była jego najwrażliwszym miejscem, toteż szybkim ruchem przesunął ją przed siebie, aby móc wyraźnie przyjrzeć się jej koniuszkowi. On i Ona. Nagle stanęli ze sobą twarzą w twarz. Przez moment patrzyli sobie prosto w oczy. W końcu obydwoje niemal równocześnie wykrzyknęli: – Jesteś słoniem! – Jesteś mrówką! Chwilę potem obydwoje wybuchnęli śmiechem. Słoń Fuu turlał się po łące, łamiąc porastające ją trawy i niewielkie drzewka. Wuu natomiast, ze śmiechu tupała słoniową trąbę wszystkimi swoimi odnóżami. Kiedy w końcu przestali się śmiać Wuu opowiedziała słoniowi o tym, jak pomyliła go z wielkim głazem, a Fuu opowiedział mrówce o tym, że słysząc jej głos, pomyślał, że to jego głowa próbuje się z nim skontaktować. Ponownie obydwoje wybuchnęli śmiechem i śmiali się jeszcze długo i długo. Tego dnia Wuu i Fuu zostali przyjaciółmi. Od tamtej pory często się spotykają, opowiadają sobie ciekawe historie i wspólnie podróżują. To znaczy Fuu idzie, a Wuu wyleguje się na jego „kamiennej” głowie. Jedno jednak jest pewne – kiedy są razem, nigdy się nie nudzą.

Mrówek woła do kąpiącego się w jeziorze słonia: - Słoniu! Natychmiast wyłaź z wody! - Nie! - Wyłaź, bo popamiętasz! Słoń się przestraszył i wyszedł. Mrówek go ogląda i mówi: - No, masz szczęście słoniu! Już myślałem, że to ty zabrałeś mi moje kąpielówki!

^{Tag: dowcipy o słoniu i mrówce Dowcipy o zwierzętach Afryki Afryka. Kawały o słoniach, zebrach, hipopotamach, żyrafach. Najlepsze żarty i dowcipy o zwierzętach Afryki. Zwierzęta afrykańskie na wesoło 1. Słonie i krokodyle – Dlaczego po dwudziestej drugiej nie można wchodzić do lasu? – Bo słonie śpią na drzewach. – A… Czytaj więcej > 1 of 1 Napisz tutaj lub w zeszycie opowiadanie na podstawie o mrówce i słoniu, uwzględniając poniższe punkty: Opowiadaj z perspektywy mrówki, słonia albo niewidocznego obserwatora. Wpleć w tekst opis miejsca (sceneria) i bohaterów zdarzeń (rozwścieczony ogromny słoń, biedna malutka mróweczka) oraz elementy grozy ( nic z niej nie zostanie}

Bajka opowiedziana przez wykładowcę ASBIRO - czyli Alternatywnej Szkoły Biznesu i Rozwoju Osobowego. Bajka idealnie opisuje przejadanie "zapasów na zimę" - n

.