Zabieg fuzji kręgosłupa szyjnego wykonuje się za pomocą specjalnego implantu stabilizacyjnego, mocowanego śrubami w trzonach poszczególnych kręgów. 1. Kiedy po operacji mogę zacząć rehabilitację?
Dyskopatia szyjna to choroba, która jest związana z wiekiem. Częściej dotyczy również osób otyłych, po urazach szyjnego odcinka kręgosłupa oraz wykonujących pracę, która nadwyręża szyję. Poznaj sposoby jej leczenia oraz sprawdź, czym objawia się dyskopatia szyjna. Co to jest dyskopatia szyjna? Zmiany zwyrodnieniowe w obszarze kręgosłupa szyjnego dotyczą około 30 - 40 proc. osób po 40 roku życia. Z wiekiem problem się pogłębia. Po 80 roku życia dyskopatie szyjne występują u 8 na 10 osób w populacji. Nieco częściej dolegliwość dotyka mężczyzn. Takie dane przedstawia lek. Karolina Stępień w artykule „Dyskopatia w odcinku szyjnym kręgosłupa”, opublikowanym na łamach Medycyny Praktycznej. Co ciekawe, sam fakt choroby nie jest jednak tu równoznaczny z doświadczaniem jej objawów. Według szacunków przedstawionych przez lek. Karolinę Stępień, dolegliwości są odczuwane przez mniej niż 5 proc. całej populacji. Wróćmy jednak do tego, co to jest dyskopatia szyjna. Tą nazwą określa się chorobę krążków, inaczej dysków, które są położone pomiędzy kręgami kręgosłupa w odcinku szyjnym. Z powodu zmian zwyrodnieniowych krążki tracą uwodnienie, co przekłada się na ich gorszą sprężystość oraz prawidłowy kształt. Zmieniony dysk może ulec wysunięciu, doprowadzając do powstania przepukliny kręgosłupa. W momencie, gdy przepuklina naciska na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe, zaczynają pojawiać się objawy bólowe. Wśród najpopularniejszych przyczyn wystąpienia dyskopatii szyjnej można wymienić: wiek – jak już wskazano na początku, im pacjent ma więcej lat, tym bardziej jest narażony na chorobę; predyspozycje genetyczne – niektóre osoby mają naturalnie słabszą jakość tkanek, które tworzą dysk albo / i węższy kanał kręgowy; pracę obciążającą część szyjną kręgosłupa – problem dotyka częściej osoby narażone na wykonywanie czynności w niewygodnej pozycji dla szyi; otyłość – prowadzi do przeciążenia kręgosłupa i jest jednym z tych czynników, które w pewnym stopniu, choć częściowo, są zależne od pacjenta; urazy – ryzyko dyskopatii szyjnej zwiększają urazy w tej części kręgosłupa. Według danych opublikowanych w piśmie „Pielęgniarstwo Neurologiczne i Neurochirurgiczne” (wrzesień 2012, ISSN: 2084-8021) w Polsce około 300 osób rocznie doznaje uszkodzenia szyjnego odcinka kręgosłupa. Zwykle są to osoby w wieku 21-40 lat. W mieście odsetek pacjentów do 40 roku życia z urazem kręgosłupa to 65 proc. Z kolei na wsi największą grupę pacjentów z urazem szyjnym kręgosłupa stanowią osoby po 60 roku życia, które zazwyczaj pracują w rolnictwie. Wielopoziomowa dyskopatia szyjna to choroba, która dotyczy nie tylko kręgów szyjnych, ale koncentruje się również na odcinkach sąsiednich. Najczęściej dyskopatia wielopoziomowa zajmuje odcinek szyjny oraz lędźwiowy. Znacznie rzadziej dolegliwość dotyka odcinka piersiowego. Objawy dyskopatii szyjnej Choroba może znacznie utrudnić codzienne funkcjonowanie. Oto, czym objawia się dyskopatia szyjna: objawy neurologiczne – w wyniku nacisku na nerwy może dojść do pojawienia się nudności, zaburzeń czucia, wymiotów, omdleń. W przebiegu dyskopatii szyjnej zawroty głowy, a także przykurcze to również popularne dolegliwości o podłożu neurologicznym. szum w uszach – trzeba pamiętać, że naczynia znajdujące się wzdłuż odcinka szyjnego dostarczają krew do nerwu przedsionkowego oraz ucha środkowego. W wyniku ucisku wywołanego dyskopatią szyjną dochodzi do zaburzeń ukrwienia, co prowadzi do wrażenia szumu usznego. drganie powieki – może wynikać z zaburzenia napięć mięśniowo-powięziowych głowy oraz szyi. ból – może być punktowy, ale również rozlany i promieniować na kończyny górne. Warto również zwrócić uwagę na objawy wielopoziomowej dyskopatii szyjnej. Można tu wymienić: bóle głowy, zawroty głowy, ból, który promieniuje do rąk, mrowienia kończyn, parestezje, zaburzenia czucia, niedowłady rąk, trudności w poruszaniu rękami, zaburzenia ostrości widzenia. Czy dyskopatia szyjna jest groźna? Stan związany z dyskopatią kręgosłupa szyjnego jest niebezpieczny z kilku powodów. Przede wszystkim powyżej opisane objawy skutecznie utrudniają funkcjonowanie, co przekłada się na niższy komfort życia. Co więcej, nieleczona dyskopatia szyjna pogłębia się, prowadząc do potęgowania dolegliwości towarzyszących chorobie. Wreszcie, trzeba tu wspomnieć, że dyskopatia odcinka szyjnego prowadzi do ucisku rdzenia kręgowego, co może wywołać niedowłady, trudności z poruszaniem czy poważne objawy neurologiczne. Ćwiczenia przy dyskopatii szyjnej Zanim podejmiesz ćwiczenia kręgosłupa szyjnego przy dyskopatii, najpierw musisz skonsultować się ze specjalistą, który oceni stan Twojego kręgosłupa oraz wskaże, co należy wdrożyć do codziennego wysiłku, a czego unikać. Taka konsultacja jest istotna, ponieważ nieprawidłowe ćwiczenia mogą tylko pogłębić problem. Interesujące ćwiczenia na dyskopatię szyjną można znaleźć w książce mgr Magdaleny Danis oraz prof. doktora hab. med. Jerzego E. Kiwerskiego pt. „Odcinek szyjny kręgosłupa. Zestaw ćwiczeń”. Autorzy wskazują przede wszystkim na to, że istotna jest prawidłowa postawa ciała podczas wszystkich aktywności fizycznych. Plecy powinny być wyprostowane. Nie należy zakładać nogi na nogę. Siedzenie natomiast jest czynnością, która szkodzi bardziej niż stanie czy chodzenie. To tylko kilka ogólnych zasad niezbędnych do tego, by zadbać o kręgosłup na co dzień. Jeżeli chodzi o konkretne ćwiczenia na dyskopatię szyjną rehabilitacja opiera się na kilku wytycznych. Przede wszystkim: zawsze należy wykonać rozgrzewkę, ćwiczenia nie mogą wiązać się z bólem, bardzo istotne jest systematyczne działanie, każde ćwiczenie musi być powtórzone 3-5 razy. Oto kilka propozycji ćwiczeń na rozgrzewkę, które zmniejszają sztywność oraz rozluźniają kręgosłup: Uklęknij w podporze. Wciągnij brzuch. Trzymaj kręgosłup w pozycji neutralnej. Następnie unieść głowę do góry wykonując jednocześnie wdech. Opuść głowę, zrób tzw. koci grzbiet, wypuszczając jednocześnie powietrze. Przyjmij pozycję – klęk podparty. Do przodu wyciągnij prawą rękę, a do tyłu lewą nogę. Teraz zegnij wskazane kończyny i przyciągnij do siebie. Powtórz ćwiczenie na drugą stronę. Połóż się na plecach. Ręce umieść wzdłuż tułowia, kolana ugnij. Stopy trzymaj na materacu. Teraz postaraj się przyciągnąć kolana do brzucha. Następnie obejmij je rękoma i wykonaj kołyskę, czyli ruchy do przodu i do tyłu. Gdy jesteś już odpowiednio rozgrzany, możesz przejść do ćwiczeń. Oto kilka propozycji: Usiądź na krześle. Zadbaj o to, by plecy były proste. Ręce oprzyj na kolanach, a stopy na podłodze. Następnie odchylaj głowę w tył i powracaj do pozycji wejściowej. Usiądź prosto na krześle tak jak w poprzednim ćwiczenie. Jedyną różnicą jest położenie rąk. Spleć je na czole. Teraz naciśnij rękoma czoło, napnij mięśnie i wytrzymaj 8 sekund. Nie unoś głowy. Połóż się na brzuchu. Ręce wyprostuj z tyłu na plecach. Zadbaj o napięcie mięśni pośladkowych, mięśni brzucha. Teraz podnoś lekko tułów w górę, napinając przy tym mięśnie brzucha. Utrzymaj tę pozycję 8 sekund. Oddychaj w sposób regularny. W przebiegu choroby jaką jest dyskopatia szyjna fizjoterapia jest niezbędna do tego, by móc rozluźnić mięśnie szyi, a także minimalizować dolegliwości bólowe. Jakich ćwiczeń unikać przy dyskopatii szyjnej? Nie podejmuj aktywności, które mogłyby za bardzo obciążyć odcinek szyjny kręgosłupa. Zrezygnuj również z ćwiczeń, które wymagają znacznego pochylania się. Jak spać przy dyskopatii szyjnej? Przede wszystkim, aby zniwelować objawy jakie wywołuje dyskopatia kręgów szyjnych zadbaj o to, by poduszka nie znajdowała się ani zbyt wysoko, ani zbyt nisko. Na rynku dostępnych jest również wiele produktów, które mogą pomóc w łagodzeniu choroby jaką jest dyskopatia szyjna – poduszka ortopedyczna to jeden z takich przykładów. Można też sięgnąć po specjalny materac, który pomoże zmniejszyć objawy bólowe. W przebiegu dyskopatii odcinka szyjnego nie należy spać z rękami skrzyżowanymi pod głową. Dozwolone jest spanie w pozycji bocznej z podłożonymi w trzech punktach poduszkami – pod kolana, odcinek szyjny oraz lędźwiowy. Najmniej wskazanym sposobem spania jest spanie na brzuchu, choć czasem przynosi ono wytchnienie. Dyskopatia szyjna a praca fizyczna Choroba jaką jest dyskopatia szyjna nie stanowi przeciwwskazania do pracy. Trzeba jednak pamiętać, że warunkiem podjęcia zatrudnienia jest stan chorego. W przebiegu tej choroby najlepiej unikać zbyt intensywnego wysiłku fizycznego i podnoszenia ciężkich rzeczy. Jako, że istnieje związek pomiędzy dyskopatią szyjną a pracą fizyczną należy zadbać o to, by starać się nie wykonywać pracy w pozycjach niefizjologicznych dla szyi, np. ze stale opuszczoną lub nienaturalnie podniesioną głową. Na czym polega leczenie dyskopatii szyjnej? W procesie terapeutycznym bardzo istotną rolę odgrywa diagnostyka. Oto, jakimi metodami może być rozpoznana dyskopatia szyjna: RTG – wykonuje się klasyczne zdjęcia, ale też projekcje czynnościowe, kiedy to pacjent musi zgiąć maksymalnie szyję w górę oraz w dół; badanie przewodnictwa nerwowego (EMG) – wykonuje się je w obrębie rąk oraz kręgosłupa. Takie badania ułatwia ocenę tego, w jakim stopniu doszło do ucisku nerwu i którego konkretnie obszaru powinno dotyczyć leczenie; tomografia komputerowa – uznaje się ją za badanie uzupełniające. Jest istotna zwłaszcza wtedy, gdy lekarz planuje operację z powodu dyskopatii szyjnej. Istnieją dwa typy leczenia dyskopatii szyjnej. Do pierwszej grupy należą wszystkie metody leczenia zachowawczego. Wskazuje się tu na rehabilitację, a także farmakoterapię polegającą na przyjmowaniu leków. Jeżeli ten typ terapii nie przyniesie efektów, lekarz decyduje się na operację dyskopatii szyjnej. Dyskopatia kręgosłupa szyjnego a operacja to bardzo popularny temat, który może budzić wiele wątpliwości. Jednakże u wielu pacjentów leczenie operacyjne jest jedynym wyjściem. W trakcie operacji lekarz usuwa przepuklinę i wszczepia implant, który będzie stabilizować kręgi. Jaki jest koszt operacji dyskopatii szyjnej? Ceny takiego zabiegu wynoszą od 5000 zł wzwyż. Jeżeli chodzi o refundację leczenia dyskopatii na NFZ to Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego wskazuje, że na koszt Narodowego Funduszu Zdrowia wykonywane są: chemonukleoliza krążka międzykręgowego - na poziomie szyjnym - to sposób polegający na podaniu do wnętrza uszkodzonego krążka międzykręgowego specjalnego enzymu; wprowadzenie protezy krążka międzykręgowego na odcinku szyjnym; wprowadzenie częściowej protezy krążka międzykręgowego na odcinku szyjnym; usunięcie oraz naprawa wcześniej wprowadzonej protezy. (źródło: Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, tj. z dnia 31 grudnia 2020 r. ( z 2021 r. poz. 290). Trzeba pamiętać, że dyskopatia kręgosłupa to choroba przewlekła, której nie da się całkowicie wyleczyć, choć jeżeli pacjent zadba o siebie, np. podejmie pracę, podczas której nie będzie przeciążać szyi, postawi na regularne ćwiczenia i będzie spełniać zalecania lekarskie, całkiem możliwe, że objawy wyciszą się. Profilaktyka dyskopatii szyjnej - jak jej zapobiegać? Istnieje szereg działań, które mogą zapobiec pojawieniu się dyskopatii szyjnej i zatrzymać rozwój tego problemu. Oto one: zrzuć zbędne kilogramy - nadwaga i otyłość sprzyjają dyskopatii; pracując przy komputerze, dbaj o ćwiczenia rozciągające oraz o częste przerwy; aby ustrzec się dyskopatii szyjnej masaż to wskazane rozwiązanie; zwróć uwagę na związek pomiędzy dyskopatią szyjną a dźwiganiem - zła technika podnoszenia sprzyja pojawianiu się wady; warto pamiętać o relacji między dyskopatią szyjną a treningiem siłowym - intensywna aktywność fizyczna bez przygotowania to coś, co może być przyczyną dyskopatii. Jeżeli chcesz zmniejszyć ryzyko dyskopatii szyjnej, zobacz czego nie wolno robić: dyskopatia szyjna a rower - jazda na rowerze może zwiększyć odczucia bólowe, dlatego zaleca się, aby skonsultować z fizjoterapeutą możliwość korzystania z roweru; jeżeli chcesz na nim jeździć, najlepiej wybierz rower miejski, w którym plecy są proste i nie ma mowy o pochylonej pozycji ciała; dyskopatia szyjna a bieganie - bieganie może sprzyjać pojawieniu się dyskopatii, może też pogłębić już istniejący problem; dźwigać zbyt ciężkich rzeczy i przeciążać kręgosłupa; pracować / wykonywać czynność w jednej pozycji wiele godzin; palić papierosów - udowodniono związek pomiędzy paleniem a tą dolegliwością (K. Stępień, Dyskopatia w odcinku szyjnym kręgosłupa, Medycyna Praktyczna). Dyskopatia szyjna może skutecznie utrudnić życie. Warto więc troszczyć się o swój kręgosłup i w razie potrzeby udać się do lekarza.
  1. Шыժոሆиψ ислиժυхθси
    1. Ψ ኧረሰарο
    2. Еյеπክպእφ ፆв и κէшуፁуπጄζ
  2. Υ уጿалоպ
Wielopoziomowa dyskopatia szyjna daje charakterystyczne objawy, m.in: ból szyi, który promieniuje do barków, łopatek, a nawet ręki (to tzw. rwa ramienia), ograniczona ruchomość szyi, częste bóle i zawroty głowy, zdarzają się omdlenia, przykurcze mięśniowe, nudności i wymioty. Ponieważ dyskopatia szyjna jest dolegliwością
ZNIESIENIE ( ODPROSTOWANIE ) LORDOZY SZYJNEJ - przyczyny, objawy, konsekwencje, zapobieganie i leczenie Przyczyny zniesienia lordozy szyjnej, czyli naturalnego wygięcia do przodu kręgosłupa w odcinku szyjnym, zapewniającego optymalne przenoszenie obciążeń biomechanicznych , są różne. Wśród czynników etiologicznych odprostowania lordozy szyjnej wymienia się osłabienie mięśni stabilizujących odcinek szyjny kręgosłupa oraz prowadzące do nich czynniki: urazowe i zwyrodnieniowo-behawioralne. Zatem powody nieprawidłowej osi odcinka szyjnego kręgosłupa są zwykle nabyte i postępują z biegiem czasu, w rzadkich przypadkach odprostowanie lordozy jest wynikiem wrodzonych wad budowy kręgosłupa - np. zrośnięcia kręgów w Wśród czynników urazowych dominują urazy komunikacyjne, ze szczególnym uwzględnieniem urazu typu Wiplash Injury (cervical acceleration–deceleration injury CADI czyli uraz „smagnięcia biczem „ stanowiący najczęstszy i często nieleczony typ urazu kręgosłupa szyjnego. Uraz tego typu powstaje w mechanizmie deceleracyjno-akceleracyjnym czyli wiąże się ze zmianą przyspieszenia , najczęściej dochodzi do niego w konsekwencji zderzenia pojazdów powodującego gwałtowne odrzucenie głowy w tył a następnie równie szybkie zgięcie jej do przodu ( sekwencja ta jest typowa dla uczestnika wypadku komunikacyjnego przy uderzeniu od tyłu, w przypadku zderzenia czołowego zmienia się sekwencja ruchu natomiast uraz tkanek pozostaje ). W urazie Wiplash największa kumulacja traumatyzacji występuje w segmencie C5-C6 prowadząc do przekroczenia fizjologicznej ruchomości. W zależności od siły i mechanizmu urazu uszkodzeniu ulegają struktury więzadłowe, mięśnie, kości , torebki stawowe, krążki międzykręgowe oraz rdzeń kręgowy i nerwy. Podobny urazowy charakter wykazuje rownież uprawianie niektórych sportów np. sporty walki, skoki na bungee, roller coaster czy na skutek kopnięcia lub wstrząsania z niekontrolowanym ruchem głowy ( zespół potrząsanego dziecka ) Wśród czynników degeneracyjno-behawioralnych dominuje natomiast siedzący tryb życia związany z postępem cywilizacyjnym oraz mała aktywność ruchowa. Do odprostowania fizjologicznej lordozy kręgosłupa szyjnego prowadzą często nieprawidłowe nawyki związane z postępem cywilizacyjnym i korzystaniem z popularnych urządzeń elektronicznych: notebooków, telefonów komórkowych czy laptopów, których używanie powoduje częste i długotrwałe przyjmowanie nieprawidłowej postawy ciała, z redukcją naturalnej krzywizny kręgosłupa szyjnego. Podobnie nieprawidłowe postawy obserwuje się u kierowców . Niekorzystne zmiany są proporcjonalne do ilości powtórzeń i czasu trwania niewłasciwego ułożenia osi kręgosłupa. Jeżeli niewłaściwa postawa powodująca redukcję lordozy szyjnej jest przyjmowana sporadycznie i na krótki czas nie wpływa to istotnie na organizm. Natomiast konsekwencje są nieuniknione, jeżeli obciążenie statyczne i zaburzenie osi kręgosłupa szyjnego trwa wiele godzin każdego dnia, szczególnie przy braku zmian pozycji. Efekt, w postaci progresji zmian zwyrodnieniowych i przewlekłego zesp. bólowego wraz ze wzrostem napięcia mięśniowego szyi i barków, może zostać zauważony dopiero po dłuższym czasie, gdy wyczerpią się mechanizmy kompensujące , a nawet po latach gdy zmiany są już często nieodwracalnie utrwalone. W populacji obserwuje sie wzrastającą ilość przewlekłych dolegliwości szyjnych proporcjonalną do czasu poświęcanego na naukę lub prace biurową. Termin „text neck” (syndrom sms-owej szyi) pierwotnie został użyty przez neurologa dr Kenneth Hansraj (USA), który zdefiniował go jako zespół bólowy odcinka szyjnego kręgosłupa, stanowiący konsekwencję szkodliwej postawy, przybieranej przy korzystaniu z urządzeń mobilnych, takich jak telefony, laptopy i tablety. Zespół bólowy kręgosłupa szyjnego tego typu, nie tylko charakteryzuje się przewlekłymi bólami i wzrostem napięcia mięśni przykręgosłupowych oraz posturalnych (bolesny skurcz karku i barków), ale także przyspiesza postępowanie zmian zwyrodnieniowych. Oczywiście, pochylanie głowy, aby spojrzeć w dół, występuje nie tylko podczas przesyłania sms czy pracy z urządzeniami WiFi. Powoduje je również czynność tak powszechna w cywilizowanych społeczeństwach - jak czytanie. Problem z urządzeniami mobilnymi ma charakter addycyjny i polega na tym, że dodaje jeszcze jedną aktywność, która powoduje, że patrzymy w dół i przyjmujemy niewłaściwą pozycję obciążając kręgosłup - dodatkowo z tendencją do robienia tego wieokrotnie i przez dłuższy czas. Szczególnie dotyczy to młodzieży i dzieci przy wzrastającej popularności portali społecznościowych i kontaktów wirtualnych , które prowadzą do obciążeń statycznych kręgosłupa i w efekcie mogą spowodować trwałe uszkodzenie szyjnego kręgosłupa, a w konsekwencji przewlekły ból. Ostatnie badania wskazują, że 79% ludzi, między 18 a 44 rokiem życia, używa telefonów komórkowych prawie przez cały czas,a tylko 2 godziny spędza bez telefonu komórkowego w ręce w ciagu dnia (Always Connected: How Smartphones And Social Keep Us Engaged). . Obrazowo wyliczono, że obciążenie statyczne odc. szyjnego przy pracy z elektronicznymi urządzeniami mobilnymi wiąże się z siłą podobną do dźwigania 27kg ! Aby zneutralizować ten niekorzystny wpływ na kręgosłup warto: trzymać telefon na poziomie oczu, a widok ekranu korygować wzrokiem ( spoglądając w dół, bez wysuwania do przodu i pochylania głowy, oraz bez zginania szyi), lub stosowac douszne lub mocowane do głowy słuchawki telefoniczne wykonywać ćwiczenia, które korygują postawę i wzmacniają mięśnie posturalne (przykładowo: naprzemienne skręty i krążenia głową w obie strony, przy czym należy stosować ruch płynny i unikać dużej dynamiki oraz nagłych rotacji ). Optymalnie nalezy stosować przerwy w pracy co 30min ( można w tym celu wykorzystać zegarki z timerem) poza prewencją ( zapobieganiem ) związanym z ograniczeniem nieprawidłowej postawy ciała, należy zadbać o wzmocnienie mięśni i ich elestyczność Na ból szyi najczęściej skarżą się pracownicy biurowi. Donald Gore i wsp. w badaniu opublikowanym w SPINE 1989 (Roentgenographic Findings of the Cervical Spine in Asymptomatic People) wykazał, że w wieku 60-65 lat , 95% mężczyzn i 70% kobiet pomimo braku dolegliwości, miało co najmniej jedną zmianę zwyrodnieniową w RTG kręgosłupa szyjnego. Od tego czasu obserwuje się coraz wcześniejsze pojawianie się dolegliwości oraz występowanie objawów w młodszych grupach wiekowych , zwłaszcza tych obciążonych większym narażeniem. Amerykańskie i Europejskie badania naukowe przeprowadzone w ostatnich kilku latach, niezależnie wykazały, że ponad połowa osób pracujących w biurach odczuwa różnego rodzaju problemy z kręgosłupem szyjnym. Osoby narażone na obciążenia statyczne kręgosłupa szyjnego, jakim są długotrwałe pozycje z głową w przodopochyleniu, odczuwają dolegliwości szyi, barków, ramion i rąk, a w grupie tej dominują osoby młode około 30 roku życia, pracujące średnio 7,5 godziny w tej samej pozycji siedzącej. Dlatego też osoby pracujące przed komputerem powinny unikać pozycji z głową w tzw. protrakcji, czyli wysunięciu do przodu. Niebezpieczna jest również pozycja z głową pochyloną w dół – patrzenie w ekran komórki czy laptopa, leżącego na kolanach i garbienie się. Długotrwałe pozostawanie w tych pozycjach, może być bezpośrednią przyczyną bolesnych napięć mięśniowych rejonu szyi, karku czy głowy, a w konsekwencji może doprowadzić uszkodzenia krążków międzykręgowych (przepukliny, wypukliny, bulging ) zwanego potocznie dyskopatią i bolesnego ograniczenia ruchów głowy z uczuciem sztywności karku. Czynniki te nie tylko prowadzą do zniesienia lordozy szyjnej i w konsekwencji utrwalenia wad postawy, ale też powodując nieprawidłowy rozkład sił mechanicznych, przyspieszają postęp starzenia i deformacji kręgosłupa oraz związanych z tym zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych. PREWENCJA czyli w jaki sposób oszczędzać kręgosłup szyjny: należy siedzieć w pozycji, w której głowa jest w jednej linii z tułowiem , a uszy znajdują się na wysokości barków oraz bioder wskazana jest ergonomia środowiska pracy : w pracy należy korzystać z wyprofilowanego krzesła lub z podparcia pod odcinek lędźwiowy ekran komputera, należy ustawić na odpowiedniej wysokości, tak żeby kierunek obserwacji mieścił się pomiędzy kątami 15º-35º względem linii horyzontalnej. Jeżeli nie ma możliwości regulacji stołu ani ekranu, można podłożyć coś pod monitor należy często zmieniać pozycję – regularne zmienianie pozycji jest lepsze niż pozostawanie w jednej, nawet gdy jest ona najlepsza optymalnym sportem dla kręgosłupa jest pływanie na plecach, gdyż pływanie odciąża ukl. szkieletowy, redukuje wpływ nadwagi i ciężaru ciała, a jednocześnie stwarza łagodny i płynny opór - powodując, że mięśnie ćwiczą wydajniej z bezpiecznym obciążeniem. Dla osób z hiperlordozą szyjną nie jest wskazane intensywne pływanie stylem klasycznym tz „żabką”. W przypadku, gdy nie jesteśmy w stanie pływac tylko na plecach, należy zmieniać style w czasie pływania. Pływanie na grzbiecie przy zastosowaniu prawidłowej techniki, w której głowa leży swobodnie na wodzie, nie jest przeciwwskazane dla osób ani ze zniesioną ani powiększoną lordozą szyjną. należy unikać unoszenia barków oraz wysuwania ich do przodu nie zalecane jest spanie na brzuchu, szczególnie z głową uniesioną na poduszce ( co powoduje znaczne odgięcie głowy), w miare możliwości należy z niej zrezygnować i preferować pozycję na boku lub leżenie na plecach ( można stosować wyprofilowane specjalne poduszki ortopedyczne ) nikotyna jest czynnikiem o udowodnionym negatywnym wpływie nie tylko na ukł. sercowo-naczyniowy i płuca, ale również na układ mięśniowo-szkieletowy ERGONOMIA PRACY ZA BIURKIEM Zaburzenia oddychania, zwłaszcza z zaangażowaniem mięśni dodatkowych obciążają odc. szyjny ! Podczas gdy tor oddechowy staje się nieprawidłowy: np. podczas stresu : płytki i szybki, oddychanie przeponowe zastępowane jest oddechem w klatce piersiowej, co jeśli się powtarza wielokrotnie może ulec utrwaleniu w nawyk . Przewlekła dysfunkcja układu oddechowego prowadzi do wzrostu wydychania CO2, następnie alkalozy oddechowej (pH krwi > 7,4) i w konsekwencji prowadzi do skurczu naczyń oraz zwiększenia powinowactwa hemoglobiny i Ο2 - zmniejszając dopływ krwi i tlenu do mięśni, konsekwencją tego jest zmęczenie mięśni, uczucie ogólnego zmęczenia oraz obniżenie zdolności umysłowych: koncentracji i uwagii oraz pamięci (co szczególnie często występuje wśród pracowników biurowych ). Poważniejsze lub dłuższe dysfunkcje oddechowe mogą wywołać wydzielanie wodorowęglanów przez nerki , zaburzenie równowagi elektrolitowej szczególnie między wapniem a magnezem, czego konsekwencją jest negatywny wpływ na mięśnie i struktury nerwowe, a w rezultacie pobudzenie punktów spustowych ( trigger point) czyli "wyzalaczy" bólu. Zjawiska te tłumaczą rolę relaksacyjnych technik oddechowych , konieczność stosowania przerw w pracy biurowej czy wietrzenia zamknietych pomieszczeń oraz zalety przebywania na świeżym powietrzu. W obrebie części kostnych kręgosłupa szyjnego przebiega obustronnie tętnica kręgowa prowadząca krew do tyłomózgowia. Ucisk na te tętnice np. przez deformacje kręgosłupa może prowadzić do zaburzeń hemodynamicznych w przepływie dogłowowym krwi i do niedokrwienia wrażliwch struktur nerwowych, zwłaszcza zlokalizowanego w tylnej jamie czaszki móżdźku. Objawy tych zaburzeń nazywane są zespołem kręgowo-podstawnym i obejmują: zaburzenia widzenia : mroczki, podwójne widzenie, oczopląs, nudności i wymioty, ból głowy , omdlenia i często szumy uszne a zdecydowanie rzadziej dysfagię ( zaburzenia połykania) i dysartrię ( zaburzenia płynności artykulacji słów). Zdarza się ,że symptomy występują tylko przy określonych ruchach lub ułożeniach głowy, a w pozycji neutralnej przepływ przez tętnice kręgowe jest obniżony ale wystarczający - tłumaczy częstsze występowanie bólów głowy w nocy, gdy dopiero wystąpienie bólu wybudza nas ze snu i powoduje zmianę pozycji. Badaniem diagnostycznym w przypadku podejrzenia niewydolności kręgowo-podstawnej jest USG tętnic szyjnych i kręgowych wraz z próbami czynnościowymi. Co robić gdy ból kręgosłupa szyjnego nie ustępuje ? W przypadku silnych dolegliwości bólowych, niezbędna jest właściwa diagnoza neurochirurgiczna, na podstawie odpowiednich badań klinicznych i obrazowych. Należy zwrócić uwagę na postawę całego ciała i ograniczyć czynności zaostrzające ból. Fundamentalna jest własciwa postawa ciała , przywrócenie fizjologicznej naturalnej krzywizny osi kręgosłupa oraz utrzymanie silnych i elestycznych mięśni. W przypadku gdy ból wystąpił na skutek np. dźwigania lub po niewielkim urazie (po wykluczeniu zmian wymagających interwencji chirurgiczne, QTF1-3!) wskazane jest odciążenie kręgosłupa szyjnego oraz redukcja czynności lub pozycji prowokujących/ nasilających ból. W ostrych stanach pourazowych można po konsultacji z lekarzem zastosować kołnierz szyjny. Zaleca się jedynie krótkotrwałe ograniczenie aktywności i maksymalne skrócenie odpoczynku ponieważ zbyt duża bezczynność może prowadzić do redukcji siły mięśni i wtórnej niestabilności, gdyż osłabione mięśnie nie są w stanie odpowiednio podtrzymać i stabilizować głowy. Aktualne badania wykazały, że unieruchomienie zewnętrzne kręgosłupa szyjnego pogarsza odległe wyniki leczenia urazów mięśniowo-więzadłowych (np. Wiplash Injury) oraz wydłuża okres pourazowej rehabilitacji. W przypadku konieczności zastosowania, kołnierz szyjny należy odstawiać stopniowo, ale tak szybko jak tylko jest to możliwe. Niezwykle istotne jest aby problem nie utrwalił się z upływem czasu. Dlatego leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i miorelaksacyjne należy traktować jedynie jako doraźne wsparcie i skorzystać z pomocy odpowiedniego specjalisty. Ulgę może przynieść terapia fizykalna (laser, jonoforeza, krioterapia) oraz proste i dostępne sposoby, jak stosowanie na kark termoforu czy plastra stosuje sie dietę lub preparaty witaminowe np. neurovit, alanerw i przyspieszające gojenie np. urazym. Zarówno w stanie ostrym jak i w stanie przewlekłym, w przypadku nasilenia dolegliwości, pojawienia się objawów neurologicznych (np. dretwień kończyn górnych) lub braku poprawy po maksymalnie 2-3 tygodniowym odciążeniu i lecz. objawowym, należy się zgłosić do neurochirurga, który w oparciu o diagnostykę radiologiczną i badanie neurologiczne zadecyduje o optymalnym sposobie terapii: operacji neurochirurgicznej lub bezpiecznej neurorehabilitacji. Neurorehabilitacja jest kluczowym elementem leczenia pozwalającym na uelastycznienie aparatu mięsniowo-więzadłowego, przywrócenie prawidłowej fizjologicznej krzywizny kregosłupa (optymalny kąt lordozy to 34stopnie) oraz wzmocnienie siły mięśniowej. Dlaczego kręgosłup szyjny jest aż tak ważny dla zdrowia ? Odcinek szyjny kręgosłupa ma kilka unikalnych cech: 1/ stanowi szkielet osiowy umożliwiając utrzymanie wyprostowanej postawy ciała 2/ jest najbardziej ruchomym odcinkiem kręgosłupa 3/ utrzymuje stosunkowo duży ciężar głowy ( ok 4-5kg) 4/ dzięki rozwinięciu silnej grupy mięśniowej pozycjonuje położenie głowy w przestrzeni oraz adaptację pola widzenia w reakcji na bodźce zewnętrzne 5/ amortyzuje obciążenia w linii wertykalnej 6/ stanowi narząd ochronny rdzenia kręgowego i rdzenia przedłużonego Odwlekanie podjęcia prawidłowego leczenia może prowadzić do trwałych , groźnych dla zdrowia skutków , zobrazowanych na zdjęciu poniżej Leczenie zachowawcze odprostowania lordozy szyjnej - nieoperacyjne 1. PREWENCJA czyli wiedza jak zapobiegać i unikać przeciążeń oraz zmiana niewłaściwych nawyków - nie mozna przewidzieć wypadku komunikacyjnego, ale można zminimalizować skutki urazów komunikacyjnych kręgosłupa : prawidłowe dobranie i ustawienie zagłówka zmniejsza ryzyko urazu typu smagnięcie biczem o 35% w przypadku uderzenia samochodu z tyłu. Podczas jazdy wysokość zagłówka ma decydujące znaczenie w redukcji ryzyka obrażeń. Zagłówek powinien sięgać co najmniej tak wysoko jak środek ciężkości głowy (około 9 centymetrów (3,5 cala) poniżej górnej części głowy). Odległość za głową powinna być możliwie najmniejsza. W pozycji siedzącej minimalna wysokość urządzenia przytrzymującego powinna odpowiadać górnej części ucha kierowcy, a nawet wyższej. Odległość między grzbietem głowy a punktem, w którym przy wypadku po raz pierwszy styka się z urządzeniem przytrzymującym powinna być najmniejsza – ryzyko objawów zesp. urazowego znacznie wzrasta przy przesunięciu głowy względem tułowia o ponad 6cm . W związku z niskim poziomem wiedzy w społeczeństwie wprowadzono tz. „aktywne” zagłówki Saab (odpowiedzialny za pierwszy prototyp tych urządzeń ), Mercedes-Benz klasy A (AHR) , Opel, Ford, Nissan, Subaru, Hyundai i Peugeot - aktywny zagłówek (SAHR), Volvo i Jaguar - system ochrony kręgów szyjnych (WHIPS) oraz Toyota - Uszkodzenia w wyniku urazu kręgosłupa (WIL) - prewencja w przypadku zmian nieurazowych polega na unikaniu pozycji z głowa wysunięta do przodu oraz pozycji z głową w przodopochyleniu, unikaniu dżwigania, omówionej powyżej poprawie ergonomii środowiska pracy i stosowaniu przerw podczas pracy lub nauki, zmianie niewłaściwych nawyków posturalnych ( garbienie , siedzący tryb życia), przyjmowaniu własciwej pozycji podczas snu ( unikanie spania na brzuchu zwłaszcza z poduszką), unikaniu palenia papierosów, unikaniu wysokich obcasów oraz kontroli masy ciała i przebywaniu na świezym powietrzu ( dotlenienie , aktywacja witamidy D3 ) 2. KINEZYTERAPIA czyli praca ruchem i technikami manualnymi: rozluźnienie nadmiernie napiętych mięśni zwiększenie elastyczności i ruchomości napiętych mięśni oraz innych tkanek zapewnienie prawidłowej ruchomości i slizgu we wszystkich stawach kręgosłupa dzięki ww. działaniom, poprawa krzywizn kręgosłupa, postawy ciała i biomechaniki poprawa regeneracji uszkodzonych tkanek Ćwiczenia ruchowe Odpowiednio dobrane ćwiczenia mają na celu przede wszystkim: wzmocnienie tych mięśni, które mają istotne znaczenie dla prawidłowej postawy ciała oraz utrzymania właściwej stabilizacji kręgosłupa; poprawę jakości ruchu (biomechaniki); zwiększenie gibkości ciała, elastyczności danych struktur. 3. Inne działania optymalizujące regenerację uszkodzonych struktur, - FARMAKOTERAPIA: Niesteroidowe leki przeciwzapalne : ibuprofen,ketonal, dexac, nimesil z osłoną przewodu pokarmowego ( inhibitor pompy protonowej), w razie silnego bólu preparaty tramalu z paracetamolem ( zaldiar, poltram combo, doreta lub scudexa), miorelaksanty : sirdalud, mydocalm . wspomagająco : structum, neurovit, alanerv , grupy B, magnez, w zmianach pourazowych urazym - FIZYKOTERAPIA (elektroterapia, laseroterapia, ultradźwięki, magnetoterapia, zabiegi cieplne, krioterapia, hydroterapia), masaż rozluźniający i ulestyczniający mięśnie karku a zwłaszcza mięsień dźwigacz łopatek. Przeciwskazane są natomiast zabiegi kręgarskie. Fizykoterapia ma na celu zmniejszenie bólu i przyspieszenie gojenia oraz redukcje stanu zapalnego co umożliwia podjęcie kinezyterapii ( ćwiczenia) i odbudowanie aparatu mięśniwo-więzadłowego oraz przywrócenie prawidłowej osi kręgosłupa i balansu. -TERAPIA TERMALNA wykorzystuje korzystny wpływ temperatury na tkanki. Leczenie " zimnem" zwykle najlepszy efekt przynosi bezposrednio po urazie lub w ciagu pierwszych 24-48 godzin od wystąpienia dolegliwości bólowych i sztywności mięśni karku. Można przykładać woreczki lodu owinięte w ręcznik, które łagodzą większość typów sztywności karku poprzez zmniejszenie miejscowego stanu zapalnego. Do stanu zapalnego dochodzi na drodze aseptycznej - mechanicznego drażnienia , bez czynnika infekcyjnego. Stosowanie "ciepła" na okolice karku i szyi może pobudzić przepływ krwi, co sprzyja lepszemu środowisku gojenia, rozlużnieniu boleśnie skórczonych mięśni i poprawie ukrwienia poprzez miejscowe rozszerzenie łozyska naczyniowego. W tym celu można zastosowac termofor lub plaster rozgrzewający dostępny w aptece bez recepty. Niektórzy pacjenci preferują lód, a inni preferują ciepło - nalezy empirycznie sprawdzić która metoda jest bardziej efektywna. - MAŁOINWAZYJNE ZABIEGI PRZECIWBÓLOWE : małoinwazyjne leczenie analgetyczne : blokady sterydowe oraz krioneuroablacja selektywna a w przypadkach opornych stymulatory nerwów potylicznych - terapie niepotwierdzone medycznie, mogące jednak przynieść poprawę: akupunktura, akupresura - leczenie stomatologiczne w przypadku współistnienia zesp. bolowego stawu skroniowo-żuchwowego - właściwa dieta Osoby ze zniesioną lordozą odcinka szyjnego powinny unikać: „brzuszków” wykonywanych dynamicznie i w małym zakresie ruchu – szczególnie dotyczy to pracowników biurowych czy kierowców. W tym ćwiczeniu fizycznym intensywnie pracują mięśnie szyi (te same, które pracują w celu utrzymania głowy, gdy zostaje ona wysunięta do przodu); dźwigania dużych ciężarów sportów z duża dynamiką i rotacją np. sportów walki, skoków na bungee czy zabaw na roller coasterach, w których może dojść do podobnych sil jak w mechanizmie urazu Wiplash Rehabilitacja w przypadku urazów kręgosłupa szyjnego również odgrywa kluczową rolę. Aktualne badania potwierdzają, że aktywna mobilizacja zamiast unieruchomienia w kołnierzu stabilizującym skutkuje szybszym powrotem do zdrowia zarówno w perspektywie krótko -, jak i długo-terminowej [Soderlund, A., Wasteson, E., Asenlöf, P. (2012,Disabil Rehabil.) "Daily stressors in patients with acute whiplash associated disorders.", Schnabel, M., Ferrari, R.,Vassiliou, T.; Kaluza, G. (May 2004, Emerg Med J) "Randomised, controlled outcome study of active mobilisation compared with collar therapy for whiplash injury"]. Schnabel i współpracownicy stwierdzili, że najlepszym sposobem na odzyskanie zdrowia jest włączenie aktywnego programu rehabilitacji, który obejmuje ćwiczenia fizyczne i modyfikacje postawy. W innym badaniu wykazano, że pacjenci, którzy brali udział w aktywnym leczeniu krótko po urazie, zwiększyli ruchomość szyi ze znacznie mniejszym bólem w ciągu czterech tygodni w porównaniu z pacjentami stosującymi kołnierz szyjny. Wczesna pourazowa rehabilitacja kręgosłupa szyjnego zależy od kategorii urazu . Zgodnie z klasyfikacją Quebeck urazu CADI dzieli sie zależnie od ciężkości na 4 grupy : stopień 0 to uraz z odprostowaniem krzywizny kregosłupa asymptomatyczny ( brak bólu), stopień 1 charakteryzuje sie bólem i sztywnością odc. szyjnego, w stopniu 2 oprócz dolegliwości bolowych pojawiają sie zaburzenia fizykalne np. ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego lub bolesność palpacyjna,w stopniu 3 dodatkowo obecne sa ubytki neurologiczne, a w stopniu 4 poważne zmiany radiologiczne wymagające hospitalizacji (np. cechy niestabilności, złamania kości lub dyslokacje). Stopień 0-3 CADI może być leczony ambulatoryjnie. Aktywne leczenie to powtarzające się bardzo delikatne ćwiczenia, które stopniowo zwiększają zakres ruchu i przywracjaja fizjologię. Po przeszkoleniu przez fizjoterapeutę ćwiczenia mogą odbywać się w domu. Należy rozpocząć od bardzo powolnych ruchów, które obejmują mobilizację motoryczna szyi do progu bólu, wykonywać ćwiczenia od trzech do pięciu razy dziennie. Zaleca się rowniez mobilizacje stawu barkowego - próbowanie zgięcia i prostowania stawu barkowego odpowiednio do toru oddechowego, przesuwając ramiona w górę i w dół dwa do trzech razy. Soderlund zaleca wykonywanie tych ćwiczeń codziennie, dopóki ból nie zacznie się rozpraszać . Wczesna mobilizacja jest ważna dla zapobiegania bólom przewlekłym. Rosenfeld w swoich badaniach stwierdził, że wykonywanie aktywnych ćwiczeń z częstością, raz na dobę, w ciągu pierwszego miesiąca po urazie, zmniejsza dolegliwości i spowodowaną ich konsekwencjami absencję w pracy z 25% do 5,7%, nawet po 3 latach od urazu. Należy jak najszybciej zachęcać do normalnej aktywności codziennej, aby przyspieszyć całkowite wyleczenie. Leczenie Operacyjne – zobacz zakładkę operacje kręgosłupa - odprostowanie lordozy i większość urazów kręgosłupa typu Wiplash ( stopień 1-4 w/g klasyfikacji The Québec Task Force (QTF)) nie wymagają interwencji operacyjnej , ale stanowią podłoże na którym rozwijają sie póżniejsze zmiany zwyrodnieniowe takie jak dyskopatia szyjna lub stenoza mogące wymagac operacji.
Prywatny gabinet rehabilitacji oraz fizjoterapii w Jaworznie, prowadzony przez Rafała Piętaka, pasjonata sportu oraz wykwalifikowanego terapeutę. Zapraszamy do gabinetu: leczymy dolegliwości bólowe kręgosłupa, prowadzimy rehabilitację po operacji i wiele innych dolegliwości.
5 powodów dla których unikałbym operacji kręgosłupa. Przez: Jan Jaśkowski W dzisiejszych czasach ponad 80% z nas odczuje silny ból kręgosłupa przynajmniej raz w życiu. Bóle kręgosłupa są po przeziębieniu najczęstsza przyczyną zwolnień lekarskich. Koszt związany z bólami kręgosłupa w USA szacuje się na dziesiątki miliardów dolarów rocznie. Pomiędzy 1998 a 2008 rokiem liczba operacji kręgosłupa w USA wzrosła trzy krotnie i obecnie przekracza milion operacji rocznie. Leczenie chirurgiczne przez wielu lekarzy oraz pacjentów uznawane jest za najskuteczniejszą formę leczenia. Jednak liczne badania naukowe zaprzeczają temu twierdzeniu. Spójrzmy czy warto poddać się operacji kręgosłupa. Operacje kręgosłupa mają za zadanie odbarczyć uciskany korzeń nerwowy i/lub ustabilizować niestabilny staw. Te zabiegi powinny zmniejszyć podrażnienie struktur anatomicznych kręgosłupa i tym samym wyleczyć dolegliwości bólowe. W rzeczywistości wyglada to jednak inaczej. Ból nie zawsze wywołany jest uszkodzeniem struktur anatomicznych. Powstawanie bólu, w tym bólu kręgosłupa to bardzo skomplikowany proces i często jest niezależny od stopnia uszkodzenia struktury anatomicznej (np. dysku międzykręgowego). Więcej o powstawaniu bólu możesz przeczytać tutaj. Jak pokazują badania naukowe ( nie tylko amerykańskich naukowców ), 20% dwudziestolatków i aż 40% osiemdziesięciolatków ma protruzję dysku międzykręgowego i nie odczuwa dolegliwości bólowych kręgosłupa. Blisko 50% dwudziestolatków i 96% osiemdziesięciolatków ma zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i nie odczuwa dolegliwości bólowych! Można zatem wywnioskować, że sama zmiana strukturalna nie jest przyczyną powstawania bólu. Czynnikiem który najbardziej wpływa na odczuwanie bólu jest nasz stan emocjonalny i sytuacja społeczna. Osoby cierpiące na przewlekły stres czy depresję cześciej, dłużej i mocniej odczuwają ból niż osoby mniej obciążone psychicznie. 2. Operacje chirurgiczne nie leczą przyczyny powstania schorzenia. Chirurdzy uważają, że usunięcie przepukliny dysku międzykręgowego czy stabilizacja niestabilnych kręgów rozwiąże problem. Niestety zdają się zapominać, że powstanie przepukliny czy niestabilności zazwyczaj związane jest z dysfunkcją innych stawów. W swoim gabinecie niezwykle często diagnozuję u pacjentów ograniczenie ruchomości w odcinku piersiowym kręgosłupa czy chociażby w stawach biodrowych. Te ograniczenia powodują nadmiar ruchomości w odcinku lędźwiowym co prowadzi do przeciążenia dysków międzykręgowych i innych struktur anatomicznych. A to z kolei może wywoływać dolegliwości bólowe. Chirurdzy zdają się całkowicie pomijać rolę struktur mięśniowo- powięziowych i układu nerwowego w powstawaniu bólu. Dlatego samo usunięcie czy stabilizacja uszkodzonej struktury może być co najwyżej początkiem bardziej kompleksowego leczenia zachowawczego w tym rehabilitacji. A skoro i tak czeka nas rehabilitacja to może warto od niej zacząć swoje leczenie. 3. Operacje chirurgiczne nie są bardziej skuteczne od leczenia zachowawczego. Powszechnie uważa się, że leczenie chirurgiczne jest najskuteczniejszą forma leczenia bólu kręgosłupa. Niestety ta teza nie znajduje potwierdzenia w badaniach naukowych. Podsumujmy skuteczność najczęściej stosowanych zabiegów: Stabilizacja kręgosłupa. Stabilizacja kręgosłupa polega na złączeniu dwóch kręgów ze sobą. Uważa się, że dzięki temu kręgi nie będą podrażniać struktur znajdujących się pomiędzy nimi – dysku międzykręgowego, stawów międzywyrostkowych czy korzeni nerwowych. Tę metodę stosuje się w przypadku dyskopatii, kręgozmyku, stenozy kanału kręgowego, zmian zwyrodnieniowych oraz złamań. Jest to jedna z najczęściej wykonywanych operacji kręgosłupa. Jednak liczne badania porównujące leczenie poprzez chirurgiczną stabilizację kręgosłupa z leczeniem zachowawczym dowodzą, że skuteczność obu metod obecnie jest taka sama. Jeszcze w 1993 roku badania naukowe wykazały, że skuteczność tej operacji wynosi jedynie około 30%. Na szczęście od tamtych czasów sytuacja trochę się poprawiła i obecnie skuteczność operacji stabilizacji kręgosłupa wynosi około 60%. Co ciekawe skuteczność operacji w dużej mierze zależy od stanu psychicznego i sytuacji socjalnej pacjenta, a nie od stanu fizycznego jego kręgosłupa. Musimy także pamiętać, że połączenie dwóch kręgów ze sobą powoduje przeciążenie stawów powyżej i poniżej operowanych kręgów. To prowadzi do szybszego uszkodzenia tych stawów. Chirurdzy nazwali ten stan – zespołem segmentu przylegającego. Należy dodać, że po tej operacji możliwości rehabilitacji są znacznie ograniczone. National Institute for Clinical Excellence (NICE) – instytucja zajmująca się opracowaniem wytycznych dla lekarzy w Wielkiej Brytanii nie rekomenduje wykonywania operacji stabilizacji kręgosłupa. Zastanawiające, że w Polsce jest to jedna z najczęściej wykonywanych operacji kręgosłupa. 2. Microdiscektomia. Microdiscektomia to operacja polegająca na usunięciu części dysku międzykręgowego uciskającego na korzeń nerwu. Teoretycznie takie leczenie powinno przynosić bardzo dobre rezultaty. Mamy strukturę uciskająca na nerw, usuniemy ją i ból ustąpi. Bezpośrednio po zabiegu wydaje się, że ta metoda jest skuteczna. Jednak w porównaniu z leczeniem zachowawczym jej rezultaty nie zachwycają, również w tym wypadku leczenie zachowawcze jest równie skuteczne jak leczenie operacyjne. Badacze porównali jak szybko sportowcy po takiej operacji wrócą do uprawiania swoich ukochanych dyscyplin w porównaniu do sportowców leczonych zachowawczo. Okazało się, że niezależnie od metody leczenia sportowcy tak samo szybko wracali do sportu. Jest to o tyle zaskakujące, że sportowcy to generalnie młodzi, dbający o swój organizm ludzie. Czas regeneracji u takich ludzi generalnie jest bardzo krótki. W tym wypadku jednak, ten teoretycznie drobny zabieg powodował na tyle duże zmiany, że regeneracja organizmu zajmowała tyle czasu co cały proces rehabilitacji pacjentów nie operowanych. 3. Vertebroplastyka z kyfoplastyką balonową Vertebroplastyka z kyfoplastyką balonową to stosunkowo mało inwazyjny zabieg wstrzyknięcia specjalnego cementu do złamanego kompresyjnie trzonu kręgu. Zabieg ten ma na celu odtworzenie prawidłowego kształtu kręgu i stabilizację złamania. Ma to złagodzić dolegliwości bólowe i przyspieszyć powrót do zdrowia. Niestety jak wiele zabiegów chirurgicznych i ten zabieg został wprowadzony do masowego użycia bez odpowiednich badań jego skuteczności. Kiedy już te badania wykonano okazało się, że leczenie złamań kompresyjnych kręgosłupa metodą vertebroplastyki nie jest skuteczniejsze od placebo. Potwierdziło to pięć niezależnych badań. Jak mówi raport American Society for Bone and Mineral Research standardowe zastosowanie vertebroplastyki jest obecnie niewskazane. Generalnie skuteczność operacji kręgosłupa szacuje się na około 60%. Co niestety pozostawia 40% pacjentów wymagających dalszego leczenia. Powstał nawet specjalny termin określający nieudane operacje – failed back surgery syndrom (FBSS) – syndrom nieudanej operacji kręgosłupa. Pacjenci cierpiący na FBSS stanowią poważne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Przede wszystkim stan psychiczny tych pacjentów bardzo się pogarsza. Wiadomo również, że stan psychiczny ma ogromny wpływ na odczuwanie bólu. Wiemy też, że ponowna operacja kończy się powodzeniem tylko w około 15% przypadków. Leczenie farmakologiczne często kończy się uzależnieniem od opioidowych leków przeciwbólowych. Szacuje się, że 20% osób uzależnionych od opioidowych leków przeciwbólowych w USA cierpi na FBSS. Nawet 78% pacjentów z FBSS nie jest w stanie normalnie pracować i ma obniżony komfort życia. Cochrane Library – jedyna niezależna instytucja zajmująca się oceną skuteczności różnych metod leczenia stwierdziła, że brakuje dowodów wyższej skuteczności leczenia operacyjnego nad leczeniem zachowawczym aby je rekomendować. Jednocześnie przypomniała, że leczenie operacyjne niesie za sobą ryzyko powikłań, a wśród pacjentów leczonych zachowawczo powikłania nie występują. 4. Operacje chirurgiczne niosą ze sobą ryzyko powikłań. Ktoś czytający ten artykuł może sobie pomyśleć, że skoro operacje są tak samo skuteczne jak leczenie zachowawcze to może lepiej poddać się szybkiej operacji niż męczyć się na rehabilitacji. Niestety leczenie operacyjne od leczenia zachowawczego odróżnia bardzo ważny aspekt. Leczenie operacyjne niesie ze sobą ryzyko licznych powikłań. W zależności od badań ilość powikłań może sięgać nawet 45%! Do najczęstszych należą infekcje, w tym infekcje wymagające ponownej operacji, uszkodzenie opony twardej rdzenia kręgowego i wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego, zakrzepica żył głębokich w tym zator tętnicy płucnej, ból spowodowany nieprawidłowym umieszczeniem śrub i protez, wyciek cementu poza trzon kręgu, infekcje dróg moczowych i wiele innych. Średnio 25% operacji kończy się powikłaniami. Opublikowane w 2016 roku badania pokazują, że pacjenci po operacji na kręgosłupie szyjnym są 50% bardziej narażeni na zachorowanie na zarastające zapalenie torebki stawu ramiennego inaczej zamrożony bark. Bardzo bolesne schorzenie. Ponadto należy dodać że nawet 30% pacjentów wymaga ponownej operacji. 5. Operacje chirurgiczne są niezwykle drogie. W tym momencie wielu czytelników pomyśli sobie: to nie mój problem, NFZ płaci. Niestety, to Ty drogi czytelniku za to płacisz. NFZ jest utrzymywany z budżetu państwa czyli z Twoich podatków. Jak powszechnie wiadomo budżet państwa stale się nie domyka i ciągle na coś brakuje. Na przykład na leczenie. Zapisy do lekarzy specjalistów przyjmowane są nawet kilka lat na przód, a kolejki na operację w specjalistycznym szpitalu mogą wynosić ponad 10 lat. W tej sytuacji szukanie oszczędności wydaje się priorytetem. A niestety tak nie jest. Średnia cena operacji chirurgicznej kręgosłupa wynosi blisko 20 tysięcy złotych! Jeżeli doliczymy do tego koszty leczenia powikłań w tym ponownej operacji to suma ta zdecydowanie wzrasta. W Polsce wykonuje się około 10 tysięcy takich operacji za które płaci NFZ. To daje nam w sumie 200 milionów złotych plus koszty leczenia powikłań i ponownych operacji. Zastanawiające jest, że lekarze wysyłają chorych na 10 -20 zabiegów fizykoterapii ( terapia ultradźwiękami, prądami itp). Generalnie mało skutecznych za to tanich – średni koszt nie przekracza tysiąca złotych. Jeśli ta terapia nie pomoże to kierują swoich pacjentów do neurochirurgów, których leczenie kosztuje 20000 pln! Za 20 tysięcy złotych mógłbyś drogi pacjencie wykupić sobie około 200 wizyt rehabilitacyjnych w prywatnym gabinecie. Z terapeutą do Twojej wyłącznej dyspozycji, z najlepszymi zabiegami, indywidualnie dobranym programem leczenia, bez kolejek i czekania. Warto się nad tym zastanowić wiedząc że skuteczność takiego leczenia jest taka sama jak leczenia operacyjnego, a nie niesie ze sobą ryzyka powikłań. Chirurgiczne leczenie dolegliwości bólowych kręgosłupa powinno być ostatecznością. Dziwi zachowanie wielu lekarzy namawiających, a czasem wręcz straszących swoich pacjentów w celu wyrażenia zgody na operację. Zwłaszcza w przypadku gdy dolegliwości zaczęły ustępować samoistnie lub po leczeniu zachowawczym. Podsumowując trzeba podkreślić że operacje chirurgiczne bywają konieczne. W przypadku niekontrolowanego oddawania moczu i kału lub niedowładu kończyny należy bezwłocznie poddać się operacji. Jednak w pozostałych przypadkach zawsze należy zacząć leczenie od rehabilitacji. Dobry osteopata czy fizjoterapeuta potrafi pomóc w nawet bardzo trudnych przypadkach. Warto poszukać specjalisty łączącego terapię manualną z terapią ruchem. Według wspomnianego już National Institute for Clinical Excelence takie skojarzenie terapii daje najlepsze efekty. Literatura: James R. Daniell and Orso L. Osti Failed Back Surgery Syndrome: A Review Article Asian Spine J. 2018 Apr; 12(2): 372-379. Tero Matti Irmola, MD; Arja Häkkinen, Prof; Salme Järvenpää, MSc; Ilkka Marttinen, MD; Kimmo Vihtonen, MD, PhD; Marko Neva, MD, Reoperation Rates Following Instrumented Lumbar Spine Fusion Spine. 2018;43(4):295-301. Reiman MP, Sylvain J, Loudon JK, Goode A Return to sport after open and microdiscectomy surgery versus conservative treatment for lumbar disc herniation: a systematic review with meta-analysis. Br J Sports Med. 2016 Feb;50(4):221-30. Yuan-Chuan Chen, Ching-Yi Lee, Shiu-Jau Chen Narcotic Addiction in Failed Back Surgery Syndrome Cho JH, Lee JH, Song KS, Hong JY, Joo YS, Lee DH, Hwang CJ, Lee CS Treatment Outcomes for Patients with Failed Back Surgery. Pain Physician. 2017 Jan-Feb;20(1): Marlene Busko Spinal Fusions Ineffective for Fracture Pain, Says ASBMR Kang JH, Lin HC Tsai MC Chung SD Increased Risk for Adhesive Capsulitis of the Shoulder following Cervical Disc Surgery. Sci Rep. 2016 May 27; Gugliotta M, da Costa BR Dabis E, Theiler R, Jüni P, Reichenbach S, Landolt H, Hasler P Surgical versus conservative treatment for lumbar disc herniation: a prospective cohort study. BMJ Open. 2016 Dec 21;6(12) Parker SL, Mendenhall SK, Godil SS, Sivasubramanian P, Cahill K, Ziewacz J, McGirt MJ. Incidence of Low Back Pain After Lumbar Discectomy for Herniated Disc and Its Effect on Patient-reported Outcomes. Clin Orthop Relat Res. 2015 Jun;473(6) Ian Harris. Surgery, the Ultimate Placebo.
po urazie kregoslupa. Cześć, też tak sobie patrzę, ze mało jest dziewczyn z urazem kręgosłupa - a możejeszcze nie udało mi się trafić w odpowiednie miejsce: ( jestem po operacji kręgosłupa - przeszłam ją 10 miesięcy temu (złamanie kręgów TH12 i L1 - zespolenie kręgów w odcinku TH12-L2) teraz jestem w ciąży i. Zobacz prace podzielone tematami: 01 - Administracja 02 - Analiza: ekonomiczna, finansowa, wskaźnikowa 03 - Bankowość, Kredyty 04 - Bezrobocie 05 - Bezpieczeństwo i Higiena Pracy 06 - Biznes plany 07 - Budownictwo i Architektura 08 - Budżet: miasta, powiatu, gminy, państwa 09 - Controlling 10 - Koszty, Audyt 11 - Pielęgniarstwo, Fizjoterapia, Dietetyka, Farmacja i Medycyna 12 - Faktorinng, Outsourcing 13 - Finanse 14 - Gastronomia, Hotelarstwo 48 - Historia 46 - Informatyka, Internet 15 - Inwestycje, MŚP 16 - Joint Venture, Prywatyzacja, BIZ 17 - Jakość 18 - Komunikacja społeczna 19 - Leasing 47 - Literatura 20 - Negocjacje, Konflikty 21 - Nieruchomości 22 - Marketing, Promocja, Reklama, Produkt 23 - Mechanika, Motoryzacja 24 - Ochrona Środowiska, Ekologia 25 - Pedagogika 26 - Podatki 27 - Politologia, Terroryzm, Dziennikarstwo 28 - Prawo, Przestępczość 29 - Psychologia 30 - Public relations 31 - Rachunkowość 32 - Resocjalizacja 33 - Rolnictwo 34 - Rynki finansowe, Instrumenty finansowe, Giełda 35 - Samorządy 36 - Socjologia 37 - Stosunki międzynarodowe, Handel zagraniczny 38 - Transport, Logistyka, Dystrybucja 39 - Turystyka, Agroturystyka 40 - Ubezpieczenia, Emerytury, Renty, Służba zdrowia 41 - Unia Europejska, Unia Walutowa, Euro, Fundusze Unijne 42 - Wychowanie fizyczne 43 - Zarządzanie, Organizacja, ZZL: Rekrutacja, Selekcja, Szkolenia, Motywowanie, Wynagradzanie, Ocenianie 44 - Strategie 45 - Inne 00 - Pokaż wszystkie prace Numer pracy: 7206 Temat pracy: Problemy pielęgnacyjne pacjenta po urazie kręgosłupa szyjnego wraz z uszkodzeniem rdzenia kręgowego Liczba stron: 42 Spis treści / plan pracy: Wykaz skrótów.......... 5 I. Wstęp Podstawowe dane anatomiczne kręgosłupa i rdzenia kręgowego.......... 6 Epidemiologia uszkodzeń kręgosłupa.......... 7 Klasyfikacja urazów rdzenia.......... 8 Całkowity uraz rdzenia .......... 9 Niecałkowity uraz rdzenia.......... 9 Diagnozowanie uszkodzeń kręgosłupa w odcinku szyjnym.......... 10 Skutki długotrwałego unieruchomienia .......... 11 Zaburzenia układu oddechowego.......... 11 Zaburzenia układu krążenia.......... 11 Zaburzenia układu moczowego .......... 11 Zaburzenia kostno – stawowo - mięśniowe .......... 12 Zaburzenia układu pokarmowego .......... 13 Odleżyny.......... 13 Rehabilitacja.......... 14 Rehabilitacja niedowładów .......... 14 Rehabilitacja skutków unieruchomienia.......... 15 Udział pielęgniarki w opiece nad pacjentem po urazie kręgosłupa wraz z uszkodzeniem rdzenia ... 17 II. Założenia i cel pracy .......... 20 III. Materiał i metodyka badań.......... 21 IV. Wyniki.......... 22 Studium przypadku.......... 22 Indywidualny proces pielęgnowania.......... 23 Wnioski.......... 33 Streszczenie .......... 34 Piśmiennictwo .......... 37 Wykaz rycin .......... 40 Wykaz tabel .......... 41 Zamawiam: całą pracę Wartość zamówienia: PLN Twój e-mail: Osoby zgłaszające się do gabinetu rehabilitacyjnego potrzebują pomocy po doznaniu urazu lub przebytej operacji kręgosłupa szyjnego. Specjalista dobiera odpowiednio do danego przypadku ćwiczenia i zabiegi takie jak: ultradźwięki, masaże, elektroterapia lub krioterapia. Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego

Kręgosłup każdego zdrowego człowieka tak naprawdę nie jest prosty. Ma fizjologiczne esowate krzywizny. Lordoza to wygięcie kręgosłupa do przodu, z kolei kifozą nazywamy wygięcie do tyłu. Zdarza się, że w obu odcinkach krzywizn pojawiają się zmiany patologiczne. Ich głównym objawem jest dokuczliwy ból. Fizjologiczne wygięcie kręgosłupa do przodu występuje w odcinku szyjnym i krzyżowym. Takie łukowate wygięcia działają podobnie, jak amortyzator, dzięki czemu chronią szkielet od wstrząsów wywoływanych przez takie prozaiczne czynności, jak: Chodzenie, bieganie, a nawet skakanie. Ponadto lordoza odcinka szyjnego kręgosłupa jest niezbędna do prawidłowego podtrzymywania głowy, nie szkodząc tym samym mięśniom i więzadłom. Zniesienie lordozy szyjnej W wyniku różnych czynników lordoza ulega spłaszczeniu, pogłębieniu, a czasem nawet całkowitemu wyprostowaniu. Rodzaj pogłębionej lordozy jest zmianą chorobową, którą można zaobserwować w okolicy odcinka krzyżowego. Najczęstszym problemem w tym miejscu jest częściowe albo całkowite zniesienie krzywizny fizjologicznej. Trzeba podkreślić, że zmiany patologiczne dają silne objawy bólowe, co jest niekomfortowe i wymaga leczenia, ale nie zawsze zniesienie lordozy szyjnej to leczenie operacyjne. Zniesiona lordoza szyjna jest spowodowana zwyrodnieniami kości i stawów, będących następstwem starzenia. Dokładniej mówiąc w tylnych wyrostkach kręgowych tworzą się osteofity – kostne narośla powodujące przerost szyjnego odcinka kręgosłupa. Zacieśniają one szczeliny między krążkami oraz kanał kręgowy. Skutkiem zmian są bóle karku, podczas których mimowolnie napinamy mięśnie kręgosłupa. Ponadto napięcie mięśni powoduje ich skrócenie, co przyczynia się do prostowania naturalnej krzywizny osi szkieletu. Inną przyczyną może być także uraz powstały na przykład w wypadku samochodowym, kiedy dochodzi do gwałtownego ruchu głową. Skutkiem tego jest rozluźnienie mięśni oraz więzadeł przy zmianie pozycji odcinka szyjnego kręgosłupa. Warto zaznaczyć, że jest grupa czynników zwiększających ryzyko omawianej wady. Mowa o pracy biurowej a dokładniej długim siedzeniu w jednej pozycji oraz pracy, której wykonywanie wymaga częstego, oraz systematycznego pochylania głowy. Do innych czynników należy osteoporoza, niedobory witaminy D i wapnia, a także otyłości prowadząca do nadmiernego otłuszczania karku. Objawy zniesienia lordozy szyjnej Zniesienie lordozy szyjnej objawia się między innymi przez nadmierną ruchliwość głowy w porównaniu do całego kręgosłupa. Przede wszystkim zmianom chorobowym towarzyszą silne bóle karku o charakterze napadowym. Zniesienie lordozy szyjnej charakteryzują objawy neurologiczne, pojawiają się one w sytuacji występowania ucisku na nerwy obwodowe. Może się wtedy pojawić drętwienie, mrowienie, niedowład rąk, a nawet zawroty głowy, szumy w uszach, oczopląs i omdlenia. Trzeba podkreślić, że objawy u każdego z pacjentów mogą być różne. Samo spłaszczenie odcinka szyjnego może nie wywoływać żadnych niepokojących nieprawidłowości, zwłaszcza na samym początku, gdy nieprawidłowa pozycja jest utrzymywana jedynie przez chwilę. Problemy mogą się pojawiać i nasilać w momencie, gdy głowa będzie w protrakcji przez znacznie dłuższe okresy. Wówczas utrwalone spłycenie może powodować różne objawy bólowe, ale nie tylko. Zniesienie lordozy szyjnej a ból głowy. Ból może mieć charakter stały lub zmienny. Ponadto może wystąpić w obszarze szyi lub promieniować aż do kończyn. Takie reakcje bólowe mogą być nagłe, kłujące oraz ostre, trwają one stosunkowo krótko. U innych z kolei ból będzie tępy, ciągły i przyćmiony, a do tego uciążliwy przez wiele godzin. Jednak należy wziąć pod uwagę, że na podstawie samych czynników bólowych nie jesteśmy w stanie zdiagnozować schorzenia. Zniesienie lordozy szyjnej a praca fizyczna Jeśli wykonujemy pracę fizyczną, to z pewnością kłopotliwym objawem lordozy szyjnej będzie sztywność karku, napięcie w obrębie szyi oraz uczucie odrętwienia. Takie objawy wynikają z dysbalansu, który utworzył się między przednimi a tylnymi mięśniami. Dlatego skutecznie uniemożliwiają wykonywanie pracy ruchowej, a dodatkowe sprawiają ból i duży dyskomfort. Wszelkie dyskopatie (np. przesunięcie krążka międzykręgowego) również dyskwalifikują wykonywanie pracy fizycznej. Dzieje się tak, gdyż dysk, który wypadł, skutecznie utrudnia zwykłe poruszanie się, nie wspominając już o wykonywaniu żadnej pracy ruchowej. Dużym utrudnieniem przy lordozie są także objawy neurologiczne, a dokładniej drętwienie kończyn oraz promieniujący ból zarówno do dłoni, jak i palców. Objawy te są wynikiem ucisku krążka międzykręgowego na nerwy, które wychodzą z rdzenia. Im ucisk jest większy, tym objawy bardziej nam dokuczają. Spłycenie lordozy szyjnej Przez niekorzystne działanie czynników na nasz kręgosłup może dojść do spłycenia lordozy szyjnej albo jej wyrównania, czyli całkowitego zniesienia krzywizny szyjnej. Taki stan uznawany jest jako odstępstwo od normy, a nie choroba. Zatem schorzenie powinno być poddane leczeniu, żeby nie doprowadzić do postępu spłaszczenia łuku oraz zniesienia lordozy szyjnej. Rozwijającej się spłyconej lordozie szyjnej towarzyszą głównie spoczynkowe dolegliwości bólowe karku. Powstają one w wyniku zmiany ustawienia kręgów szyjnych wobec siebie. Jak spać przy zniesionej lordozie szyjnej? Przy lordozie szyjnej mięśnie powinny odpocząć. Zatem powinniśmy przygotować im do tego odpowiednie warunki, czyli przede wszystkim warto sprawdzić, jaka poduszka na kręgosłup szyjny będzie najlepsza i taką zakupić. Oczywiście wygodny materac również nie jest bez znaczenia. Na wielu forach internetowych widnieje informacja, że najbardziej zdrowe jest spanie bez poduszki. Jednak należy zaznaczyć, że w tym przypadku, czyli zdiagnozowanej lordozie takie stwierdzenie nie jest poprawne. Dlatego zarówno w sytuacji kłopotów z kręgosłupem szyjnym, jak również profilaktyki dolegliwości, które są z nim związane poleca się spanie na poduszce medycznej. Mając stwierdzone zniesienie lordozy szyjnej, poduszka powinna być odpowiednio dobrana i dopasowana do indywidualnych potrzeb i cech użytkownika. Najlepsza pod głowę przy lordozie szyjnej będzie poduszka ortopedyczna do spania, która swoim kształtem przypomina wałek. Ma specjalne wycięcie pod kark, co przyczynia się również do łagodzenia bólów szyi, karku, a nawet całych pleców. Istotne jest, aby poduszka była w dobrym dla nas rozmiarze (nie powinna być za wysoka bądź za niska). Odpowiedni rozmiar jest o tyle ważny, aby miejsce pomiędzy barkiem, karkiem a całą głową było dobrze wypełnione. Im bardziej poduszka będzie odpowiadać anatomicznemu kształtowi naszego ciała, tym lepiej. Dobrym wkładem będzie termoelastyczna pianka, która reaguje na temperaturę ciała oraz nacisk. Takie wypełnienie w zetknięciu z naszym ciałem rozkłada równomiernie nacisk na jak największą powierzchnię poduszki, a tym samym zapewnia optymalne ustawienie kręgów szyjnych w czasie snu. Z kolei materac do spania powinien być twardy, aby nasze ciało nie zapadało się, a tym samym nie będzie powodować napięć powodujących ból. Jak spać przy bólu kręgosłupa szyjnego? Oczywiście pozycja podczas snu również nie jest bez znaczenia. Przy tego typu schorzeniach najlepiej spać na plecach lub na boku. Odradza się jednak spanie na brzuchu, co stanowczo odradzają fizjoterapeuci. Zniesienie fizjologicznej lordozy szyjnej – co robić po diagnozie? Jeśli zdiagnozowano u nas spłaszczenie ostatniego odcinka kręgosłupa, to ostatni moment na to, aby coś z tym zrobić. Trzeba pamiętać, że im dłużej nasza szyja i kark będą miały nieprawidłowe ułożenie, tym konsekwencje dla naszego zdrowia będą dotkliwsze. Dlatego też jeśli pracujemy przy komputerze, warto zadbać o ergonomię pracy. Nasza głowa powinna znajdować się w linii kręgosłupa. Z kolei ekran należy umiejscowić na linii wzroku, łokcie muszą być podparte, a kręgosłup wyprostowany. Kąt pomiędzy tułowiem a udami powinien być rozwarty, tak samo, jak kąt zgięcia w kolanach. Spędzając przed ekranem dużo czasu, warto zadbać o wzrok, gdyż każda wada związana z widzeniem powoduje nieświadome przysuwanie twarzy do monitora, czego następstwem jest spłycenie lordozy szyjnej. Ponadto zamiast kolejnej tabletki na ból, warto zacząć ćwiczyć. Gimnastyka powinna polegać na rozciąganiu oraz wzmacnianiu określonych grup mięśniowych. Warto nauczyć się samokorekty, czyli korygowania postawy. Zniesienie lordozy szyjnej – leczenie Przy zniesionej lordozie szyjnej rehabilitacja to konieczność, jednak w cięższych przypadkach, nie jest ona wystarczająca. Oczywiście o metodzie naszego leczenia powinien decydować lekarz, w tym przypadku ortopeda. Nie powinniśmy leczyć się na własną rękę, ponieważ możemy zrobić sobie krzywdę. Stwierdzając zniesienie lordozy szyjnej, zaleca się ćwiczenia, których celem jest rozluźnienie mięśni. Jeśli w czasie ich wykonywania towarzyszy ból, to wówczas należy je przerwać. Trzeba zgłosić się do rehabilitanta, który stworzy dla nas bezpieczny i profesjonalny plan terapii. Zwykle ćwiczenia polegają na powolnym, ale maksymalnym skręcaniu głowy raz w lewą, raz w prawą stronę oraz utrzymywaniu każdej pozycji przez około 3 sekundy. Najlepiej wykonywać je systematycznie 2-3 razy dziennie przez kilka minut. Inne ćwiczenia na zniesienie lordozy szyjnej to zaplatanie palców u rąk za głową, a następnie odchylanie jej do tyłu przy jednoczesnym stawianiu oporu dłońmi. Ponadto dolegliwości bólowe przy lordozie można złagodzić poprzez uprawianie jogi, a także masaż odcinka szyjnego kręgosłupa. Uzupełnieniem wszystkich ćwiczeń może być naświetlanie laserem bądź lampą. Taka intensywna rehabilitacja powinna trwać mniej więcej 3 miesiące. Mimo to czasem i tak konieczna jest operacja. Zalecenia po operacji kręgosłupa szyjnego Operacja kręgosłupa szyjnego to trudny i poważny zabieg, gdyż niejednokrotnie od niego zależy zdrowie, a w skrajnych przypadkach nawet życie pacjenta. Rehabilitacja zaraz po operacji nie jest łatwym procesem. Bardzo dużo zależy od zaangażowania pacjenta, a także jego wiedzy i stosowania się do zaleceń odnośnie do tego, co może, a czego nie powinien robić. Trzeba zaznaczyć, że dla każdej operowanej osoby zalecenia mogą być inne. Program rehabilitacji również jest dostosowywany indywidualnie, pacjent powinien się na nią zgłosić około 2 tygodnie po operacji. Jeśli jednak tuż po zabiegu występuje ból lub towarzyszy ciągłe napięcie, trzeba zgłosić się jak najszybciej do lekarza. W zaleceniach pooperacyjnych znajdują się również delikatne ćwiczenia na obręb szyi, ale jedynie takie, których wykonywanie nie będzie powodować bólu. Zdarza się też, że po operacji kręgosłupa zaleca się noszenie kołnierza usztywniającego, lekarz może nakazać jego noszenie przez cały czas lub tylko gdy przebywamy poza domem. Wskazane jest również zakupienie poduszki ortopedycznej.

Po 2 tygodniach zwiększ częstotliwość ćwiczeń do dwóch razy w tygodniu i wydłuż je o 5 minut. To pomoże Ci zbudować nawyk i mieć zdrowy kręgosłup. Ćwiczenia powinny być dla Ciebie przyjemnym zajęciem, a nie przykrym obowiązkiem, a stopniowanie celów Ci w tym pomoże. Ćwiczenia na ból kręgosłupa to nie jest praca w Pacjenci po zabiegach neurochirurgicznych wykonywanych na kręgosłupie szyjnym nie należą do przypadków łatwych. Bardzo trudny operacyjnie obszar szyi wraz z rdzeniem kręgowym leżącym relatywnie blisko tylnej części krążków międzykręgowych (o ucisku rdzenia przeczytacie TUTAJ) niesie za sobą ryzyko powikłań. Mogą się one pojawić nie tylko podczas samej interwencji chirurgicznej, ale również w trakcie późniejszej kręgosłupa szyjnego jest zabiegiem bardzo radykalnym, nierzadko ratującym sprawność, a czasami nawet życie pacjenta. Z doświadczenia wiem, iż osoby świeżo po tej operacji są zazwyczaj totalnie przerażone swoją nową sytuacją i nie do końca wiedzą jak powinny się zachowywać, aby leczenie odniosło pozytywny skutek końcowy. Paradoksalnie również często zbyt późno trafiają na rehabilitację, bojąc się o własne fizjoterapeuta postępujący według prawidłowych standardów pooperacyjnych potrafi zdziałać przysłowiowe „cuda”, jednak nie jest w stanie kontrolować osoby po zabiegu 24h na dobę. Świadomość pacjenta to podstawa, dlatego poniżej znajdziecie odpowiedzi na najważniejsze i najczęściej zadawane pytania po operacji stabilizacji w obrębie kręgosłupa fuzji kręgosłupa szyjnego wykonuje się za pomocą specjalnego implantu stabilizacyjnego, mocowanego śrubami w trzonach poszczególnych Kiedy po operacji mogę zacząć rehabilitację?Jak w większości przypadków zabiegów ortopedycznych i neurochirurgicznych możesz, a nawet powinnaś/powinieneś rozpocząć pracę z fizjoterapeutą jak najszybciej. Oczywiście, jeśli podczas tej interwencji pojawiły się dodatkowe komplikacje (o których na pewno lekarz Cię poinformuje) rehabilitacja może zostać odsunięta w czasie, jednak jeśli wszystko poszło zgodnie z planem powinieneś rozpocząć terapię najpóźniej w ciągu 2 tygodni od wyjścia ze Schantza to standardowe zabezpieczenie kręgosłupa szyjnego po operacji Czy muszę nosić kołnierz usztywniający?Tak, jednak nie przez cały dzień. Kołnierz spełnia rolę zabezpieczenia kręgosłupa głównie podczas przebywania na zewnątrz i w środkach transportu przez około 6 tygodni (samochód, tramwaj, autobus). W domu możesz go zdejmować, jednak dopiero po instruktarzu fizjoterapeuty, dotyczącym prawidłowych nawyków w ciągu Czy mogę ruszać szyją zaraz po zabiegu?Oczywiście, a nawet jest to pożądane, jednak tylko w zakresie bezbólowym i nie angażującym segmentów operowanych do ruchu. Jeśli operowane były dolne poziomy kręgosłupa (np.: C5-C6-C7) możesz wykorzystać rotację oraz skłon boczny w zakresie około 1/2 naturalnego zakresu ruchu. W tym przypadku również niezbędny jest instruktarz Nadal odczuwam drętwienie rąk jak przed operacją, czy coś poszło nie tak?Nie do końca. Nawet po uwolnieniu korzenia nerwowego w kanale kręgowym przez neurochirurga objawy drętwienia mogą utrzymywać się jeszcze jakiś czas. Związane jest to z „podrażnieniem” samego nerwu oraz tkanek go otaczających podczas interwencji chirurgicznej. Dobry fizjoterapeuta stosując techniki manualne oraz np.: neuromobilizację jest w stanie znacznie zmniejszyć, a czasami całkowicie wyciszyć niepokojące objawy bólowe i utrzymujące się Czy mogę prowadzić samochód zaraz po zabiegu?Niestety ze względu na kołnierz zabezpieczający ruchy kręgosłupa szyjnego przez pierwsze 6 tygodni jest to niemożliwe. Po tym okresie kręgosłup zazwyczaj ma jeszcze mocno ograniczoną ruchomość, dlatego osobiście nie zalecam jazdy samochodem pacjentom po zabiegu stabilizacji przez około 8-10 tygodni, do momentu uzyskania pełnych możliwości ruchowych operowanego dobrana poduszka ortopedyczna to niezbędny element prewencji pooperacyjnej w przypadku stabilizacji kręgosłupa Czy muszę używać specjalną poduszkę do spania?Zdecydowanie poduszka ortopedyczna jest zalecana wszystkim pacjentom z problemami w obrębie szyi, a w szczególności osobom po zabiegach neurochirurgicznych. Powinna ona być profilowana, najlepiej dobrana przez fizjoterapeutę prowadzącego dokładnie do budowy i pozycji pacjenta podczas spania. Więcej o poduszkach ortopedycznych możesz przeczytać TUTAJ (Poduszka ortopedyczna. Co warto wiedzieć przed jej kupnem?).7. Czy po operacji mogę leżeć tylko na plecach?Nie. Przy dobrze dobranej, specjalnie wyprofilowanej poduszce możesz leżeć również na boku prawym i lewym. Absolutnie nie zalecane jest leżenie/spanie na plecach z głową ułożoną w Czy ruchomość kręgosłupa już zawsze będzie mniejsza?Niestety tak. Zabieg fuzji jednego lub więcej segmentów kręgosłupa niesie za sobą zmniejszenie jego możliwości ruchowych. Musisz sobie zdawać sprawę, iż implant metalowy wszczepiany podczas operacji całkowicie usztywnia dany poziom kręgosłupa i uniemożliwia na nim ruch. Reszta segmentów musi „nadrabiać” deficyt zwiększoną mobilnością, dlatego odpowiednio dobrana rehabilitacja, mająca na celu odbudowę prawidłowej biomechaniki szyi jest tak ważnym aspektem powrotu do Co zrobić by blizna pooperacyjna była mniej widoczna?Przede wszystkim dbać o nią od pierwszych dni po zabiegu. Zabieg stabilizacji wykonywany jest z dojścia przedniego, czyli kilkucentymetrowego cięcia wykonywanego na szyi od strony twarzowej. Jeśli jest to możliwe lekarz już podczas operacji stara się „ukryć” bliznę, rozcinając tkankę skórną w jednej z naturalnych bruzd założeniu szwów bardzo ważnym zadaniem pacjenta jest niedopuszczenie do zabrudzenia/zakażenia rany, a po powstaniu pierwszej blizny dbanie o nawilżenie nowej tkanki skórnej. Na świeżą bliznę używa się zazwyczaj neutralnych maści nawilżających (np. Linomag), a w późniejszym czasie preparatów rozmiękczających tkankę kolagenową (np. maści/plastry na bazie silikonu). Ważnym aspektem jest również odpowiednia mobilizacja powstającej blizny, dająca jej prawidłową ruchomość względem innych tkanek i zapobiegająca ich zrostom. Więcej o bliznach przeczytacie TUTAJ oraz na stronie dr Lembasa: Czy mogę uprawiać sport po stabilizacji?Oczywiście, jednak nie od razu po zabiegu. Powrót do sportu trwa około 4 miesiące i może się zmieniać (wydłużać) że względu na ewentualne powikłania, brak regularności w rehabilitacji, czy mniejsza sprawność fizyczna pacjenta z przed operacji. Pacjentom po fuzji w obrębie kręgosłupa szyjnego zdecydowanie nie poleca się sportów urazowych (sztuki walki, boks), a także sportów ekstremalnych oraz wykorzystujących gwałtowny mechanizm lądowania (skok w dal, wzwyż itp.).Ps.: jeśli masz więcej pytań dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego po operacji stabilizacji kręgosłupa szyjnego zostaw je poniżej w komentarzu. Oczywiście odpowiem na wszystkie w miarę możliwości. 🙂 8 votesArticle Rating Ćwiczenia rozciągające na kręgosłup szyjny należy wykonywać po 5-7 razy. Ważna jest dokładność ruchu, nie duża ilość powtórzeń czy szybkie tempo. Ćwiczenia rozciągające można potraktować jako rozgrzewkę i kontynuować trening, wykonując następnie ćwiczenia wzmacniające odcinek szyjny kręgosłupa oraz obręcz barkową

Zaraz po operacji. Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym i trwa około 60 minut. Po zabiegu znajdą się Państwo w sali pooperacyjnej - tutaj znajdują się Państwo pod najlepszym nadzorem. Czyli: Jak zwykle monitorowane są tutaj funkcje serca i płuc. Uważne i dobrze wyszkolone pielęgniarki nie spuszczają Państwa z oczu.

Jak widać, przyczyny bólu karku mogą być rozmaite, od niegroźnych dolegliwości spowodowanych dużym napięciem mięśni karku po poważne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego. Jeśli ból i sztywność karku nawracają, a leki przeciwbólowe pomagają na krótko, jeżeli towarzyszy mu ból głowy bądź ucha należy skonsultować Poniższa infografika przedstawia podstawowy podział kręgosłupa na poszczególne odcinki. Ryc. Podstawowy podział kręgosłupa. Poniżej prezentujemy zestaw ćwiczeń ogólnorozwojowych odcinka szyjnego kręgosłupa. Ćwiczenie 1. Skłon głowy w przód, dotykamy brodą mostka.
To w pełni bezpieczny zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym (bez usypiania pacjenta), w warunkach sali operacyjnej i pod kontrolą rentgenowską. Udowodniono naukowo wysoką skuteczność termolezji w leczeniu bólu stawów okołokręgosłupowych. Charakteryzuje się niewielką liczbą efektów ubocznych. Termolezja daje dobre efekty u
ARTROFIBROZA – diagnostyka i rehabilitacja. Artrofibroza jest dysfunkcją polegającą na powstawaniu nadmiernej ilości tkanki włóknistej, tworzącej patologiczne zrosty wewnątrz stawu. Pierwszy człon wyrazu – artro oznacza staw, natomiast fibroza – zwłóknienie. Powyższe zrosty w większości przypadków w pewnym stopniu 1 odpowiedzi. Opis MR kręgosłupa szyjnego: wypuklin tylnych krążków m/kręgowych C3/c4/c5/c6/c7 bez przepuklinowania powodujące zwężenie światła kanału kręgowego o ok. 3-4 mm z przemieszczenien więzadła tylnego kręgosłupa z modelacją i uciskiem worka oponowego oraz uciskiem na kk nn rdzeniowych głównie na poziomie c4/c5/c6
Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. Lek. Paweł Baljon. 77 poziom zaufania. Witam serdecznie. Rehabilitacja to długi i żmudny czas. Niemniej jednak jest on konieczny by powrócić do możliwie 100% sprawności.
.