Posty: 39.676. RE: Wysyłanie i udostępnianie zdjęć w wiadomości prywatnej. Po pierwsze to rozpowszechnianie wizerunku jako takiego to domena prawa cywilnego a w szczególności UoPAiPP. Po drugie niekoniecznie doszło tutaj do rozpowszechniania wizerunku. Jeśli zdjęcie zostało udostępnione niewielkiej, ściśle określonej grupie
Przestępstwo udostępniania nagiego wizerunku osoby W świetle art. 191a Kodeksu karnego: „§ 1. Kto utrwala wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej, używając w tym celu wobec niej przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu, albo wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej bez jej zgody rozpowszechnia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego”. A zatem zachowanie syna stanowi w świetle polskiego prawa przestępstwo. Nie ma bowiem znaczenia fakt, że dziewczynka wysłała mu dobrowolnie owo nagie zdjęcie. Znaczenie ma to, że wysłała je synowi i nie wyraziła zgody na to, aby było komukolwiek rozpowszechniane. Oczywiście, jeśli dziewczynka postąpiła tak samo wobec syna, to jej zachowanie również jest przestępstwem – co do zasady (o ile oczywiście na jego popełnienie są dowody). Odpowiedzialność nieletniego syna za udostępnienie nagich zdjęć koleżanki Niemniej, zgodnie z art. 10 § 1 Kodeksu karnego, na zasadach określonych w tym Kodeksie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat. A zatem państwa syn nie poniesie odpowiedzialności karnej. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy o postępowaniach w sprawach nieletnich: „§ 1. Przepisy ustawy stosuje się w zakresie: 1) zapobiegania i zwalczania demoralizacji – w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18; 2) postępowania w sprawach o czyny karalne – w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17; 3) wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych – w stosunku do osób, względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez te osoby lat 21”. Przewidziane w ustawie o postępowaniach w sprawach nieletnich działania podejmuje się w wypadkach, gdy nieletni wykazuje przejawy demoralizacji lub dopuści się czynu karalnego. Sąd rodzinny i wyrok dla nieletniego syna „Wobec nieletnich sąd rodzinny może: 1) udzielić upomnienia; 2) zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia; 3) ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna; 4) ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego; 5) zastosować nadzór kuratora; 6) skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją; 7) orzec umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim; 10) orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym; 11) zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, z wyłączeniem umieszczenia w rodzinie zastępczej spokrewnionej, rodzinie zastępczej niezawodowej, rodzinnym domu dziecka, placówce wsparcia dziennego, placówce opiekuńczo-wychowawczej i regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej”. Nadto „sąd rodzinny może: 1) zobowiązać rodziców lub opiekuna do poprawy warunków wychowawczych, bytowych lub zdrowotnych nieletniego, a także do ścisłej współpracy ze szkołą, do której nieletni uczęszcza, poradnią psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnią specjalistyczną, zakładem pracy, w którym jest zatrudniony, oraz lekarzem lub zakładem leczniczym; 2) zobowiązać rodziców lub opiekuna do naprawienia w całości lub w części szkody wyrządzonej przez nieletniego”. A zatem Państwa syn nie odpowie, jak przewiduje art. 191a Kodeksu karnego, ale – w przypadku wszczęcia przez rodziców dziewczynki postępowania przed sądem rodzinnym – może odpowiedzieć na zasadach określonych w ustawie o postępowaniach w sprawach nieletnich, bowiem popełnił czyn karalny. Jednakże, zgodnie z art. 5 owej ustawy wobec nieletniego mogą być stosowane środki wychowawcze oraz środek poprawczy w postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym; kara może być orzeczona tylko w wypadkach prawem przewidzianych, jeżeli inne środki nie są w stanie zapewnić resocjalizacji nieletniego. Co więcej, art. 3 wskazuje, że w sprawie nieletniego należy kierować się przede wszystkim jego dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych zmian w osobowości i zachowaniu się nieletniego oraz zmierzając w miarę potrzeby do prawidłowego spełniania przez rodziców lub opiekuna ich obowiązków wobec nieletniego, uwzględniając przy tym interes społeczny. W postępowaniu z nieletnim bierze się pod uwagę osobowość nieletniego, a w szczególności wiek, stan zdrowia, stopień rozwoju psychicznego i fizycznego, cechy charakteru, a także zachowanie się oraz przyczyny i stopień demoralizacji, charakter środowiska oraz warunki wychowania nieletniego. W każdym stadium postępowania sąd rodzinny może, z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i nieletniego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego. Kara za udostępnienie nagich zdjęć – okoliczności łagodzące Jeśli jest to więc pierwszy czy karalny syna, to gdyby sprawa trafiła do sądu, sąd kierując się dobrem syna, niskim stopniem demoralizacji orzekłby zapewne karę upomnienia, zobowiązał syna do przeproszenia dziewczynki, zobowiązał Państwa jako rodziców do współpracy ze szkołą i psychologiem. Rozmowa i ugoda z rodzicami koleżanki syna W przypadku spotkania z rodzicami dziewczynki warto wskazać, że, owszem, nie bronią Państwo syna, jednak ich córka również dopuściła się tożsamego czynu, bowiem również bez zgody syna rozpowszechnia jego zdjęcia bez jego zgody, a to jest karalne i, mimo że dzieci nie odpowiadają z Kodeksu karnego, to odpowiadają z ustawy o postępowaniach w sprawach nieletnich i grożą im sankcje z art. 6 i 7 tej ustawy (zarówno Państwa synowi, jak i córce tamtych rodziców). Wobec powyższego proszę wskazać, że lepiej jest samemu zadbać o zachowanie dzieci, wytłumaczyć im skutki ich czynów, spotkać się, doprowadzić do przeprosin, bowiem jeśli rodzice dziewczynki wystąpią do sądu, to proszę wskazać, że Państwo również to uczynicie za ten sam czyn [o ile oczywiście syn ma na to dowody: np. wiadomości na Facebooku (innym portalu), SMS-y, MMS-y, cokolwiek na dowód tego, że dziewczynka rozpowszechniła jego zdjęcia nagie]. Być może znajomość prawa i skutków zdarzenia odwiedzie rodziców dziewczynki od zawiadamiania szkoły i sądu o tymże czynie i ugodowo załatwicie Państwo sprawę. Jeśli nie, proponuję zbierać dowody na okoliczność tego, że dziewczynka też popełniła czyn karalny wobec syna i również wystąpić z wnioskiem o jej ukaranie. W trakcie zaś postępowania proponuję przed sądem wykazywać się dobrą wolą i zgodnie z art. 3a ustawy o postępowaniach w sprawach nieletnich występować z inicjatywą mediacji i polubownego załatwienia sprawy, deklarując np. przeprosiny, pracę z psychologa z synem. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
tak jest karalne,rozsyłanie zdjęć bez wyrażenia zgody osoby fotografowanej godzi w jej dobro prywatne,a szczególnie rodzaj takich zdjęć. 24-06-2015, 00:19. seba.katowice. Zbanowany. Posty: 62.
Przestępstwo groźby karalnej Mając na uwadze, iż w dalszym ciągu kobieta grozi Pana koleżance rozpowszechnieniem informacji, wskazać należy co następuje. Zgodnie z art. 191 Kodeksu karnego ( „§ 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”. Zasadnym jest zatem wyjaśnienie zwrotu „groźba bezprawna”. Definicję tego zwrotu zawiera art. 115 § 12 zgodnie z którym: „groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190, jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem”. Nie ulega wątpliwości, iż w Pana przypadku w sytuacji rozgłoszenia wiadomości nastąpiłoby uwłaczanie czci Pana koleżanki. Czyn sprawcy, który używając przemocy lub groźby bezprawnej zmusza inną osobę do wydania rzeczy albo do zmuszenia zaboru rzeczy, przy czym działa w mylnym przekonaniu, że zmierza w ten sposób do wyegzekwowania wierzytelności, które w rzeczywistości nie istnieją, kwalifikować należy jako zmuszanie do określonego zachowania (art. 191 § 1 Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 1987 r., sygn. akt I KR 225/87 „nie ma przy tym znaczenie forma wyartykułowania groźby. Może być ona wyrażona nie tylko słownie, ale także przez każde zachowanie się sprawcy, które w sposób nie budzący wątpliwości uzewnętrznia groźbę popełnienia przestępstwa. Może to być pismo, gest, wyraz twarzy i każde inne zachowanie, które w sposób ewidentny i zrozumiały dla pokrzywdzonego wyraża swoją treść intelektualną”. Czy niespełniona groźba jest przestępstwem? Istotnym z punktu widzenia Pana mamy interesu i ochrony praw jest fakt, iż dla bytu niniejszego przestępstwa nie jest konieczne stwierdzenie obiektywnego niebezpieczeństwa realizacji groźby. Innymi słowy nie jest ważne, czy sprawca miał rzeczywisty zamiar spełnienia, ani też czy miał faktycznie możliwości jej spełnienia, jak również i to, w jakim faktycznie celu sprawca wyraża groźbę. Sąd Najwyższy wielokrotnie w swoich orzeczeniach dawał wyraz temu, że ważny jest jedynie subiektywny odbiór tej groźby u pokrzywdzonego, tj. to, czy faktycznie wzbudziła ona u niego obawę spełnienia, czy wywołała uczucie strachu lub zagrożenia (zob. wyrok SN z 27 kwietnia 1990 r., IV KR 69/90,; wyrok SA w Lublinie z 11 października 2005 r., II AKa 233/2005). Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., sygn. akt IV KK 273/2006: „Przestępstwo groźby karalnej skierowane jest przeciwko wolności człowieka w sferze psychicznej, tj. poczucia bezpieczeństwa, rozumianego jako wolność od strachu i obawy o naruszenie innych jego – lub osób mu najbliższych – dóbr. Bez wątpienia wolność od uczucia strachu, zagrożenia nie jest dobrem mierzalnym w sensie fizycznym, zatem ocena szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu w sferze psychicznej, zachowaniem stypizowanym w normie art. 190 § 1 może być także dokonywana, przez pryzmat charakteru i czasu podjęcia przez pokrzywdzonego działań zmierzających do ochrony naruszonego dobra. Zachowanie pokrzywdzonego będzie bowiem wskazywało na poziom jego indywidualnych negatywnych dolegliwości w sferze psychicznej, a więc poziom obaw, strachu, czy wręcz przerażenia, wywołanych bezprawnym zachowaniem sprawcy czynu. Oczywiście ocena takiego zachowania pokrzywdzonego winna być wnikliwa – chociażby z tego powodu, że zachowanie to może zostać wykorzystane także w innych celach – ale właściwe ustalenia w tym zakresie nie pozostają bez znaczenia dla oceny następstw bezprawnego działania (w innym nieco kontekście na okoliczność złożenia z opóźnieniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu).” Zniesławienie innej osoby W opisanym przypadku można także w mojej ocenie podjąć próbę wykazania, iż doszło do zniesławienia kobiety. Zniesławienie stanowi przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego. Zgodnie z art. 212 § 1 – kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Zasadą jest, iż każdy podmiot korzysta z domniemania, iż jego zachowanie, działanie jest uczciwe i zgodne z zasadami. Ustawodawca posługuje się zwrotem „zarzucać”, „posądzać” lub „oskarżać”. Powyższe wskazuje, iż sprawca swoim zachowaniem, dla wypełnienia przesłanek przestępstwa stypizowanego w art. 212 przypisuje pomawianemu negatywne zachowanie, które w swych skutkach może doprowadzić do utraty zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu. Ocena zniesławiającego charakteru informacji zależy od kryteriów obiektywnych, a nie od subiektywnego odczucia osoby, której one dotyczą. Decydujące znaczenie ma więc stwierdzenie, czy w odczuciu społecznym zarzut ma charakter zniesławienia (R. Góral, Kodeks..., s. 334). Wprawdzie w języku polskim „pomówić” oznacza „niesłusznie przypisać coś komuś [...], oskarżyć o coś” (Słownik języka polskiego, oprac. E. Sobol, Warszawa 2005, s. 718), to należy podkreślić, że odpowiedzialność karną na podstawie art. 212 może ponieść osoba podnosząca zarzut prawdziwy. Zgodnie z wyrokiem SN z 30 września 2003 r. (II KK 176/2002, OSNwSK 2003, poz. 2071): „Przyjęcie działania w obronie społecznie uzasadnionego interesu wymaga ustalenia, że sprawca kierował się tylko taką intencją, a obce mu były inne względy”. Sprawca może występować w obronie społecznie uzasadnionego interesu także wówczas, gdy ujawnione przez niego zarzuty dotyczą indywidualnej działalności jednostki, jeżeli ma ona na tyle doniosłe znaczenie, że znajduje odzwierciedlenie społeczne. Zgłoszenie gróźb do organów ścigania Innymi słowy zgłoszenie sprawy do organów ścigania może w mojej ocenie pociągnąć za sobą negatywne dla grożącej kobiety konsekwencje. Interes społecznie uzasadniony jest określeniem szerszym, obejmującym także działania podejmowane w interesie jednostki. Zatem działanie polegające na zgłoszeniu zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełniania przestępstwa jest działaniem w interesie społecznie uzasadnionym. Z opisu wynika, że grożącej kobiecie towarzyszy niechęć do tej Pana koleżanki, jak i chęć zemsty. To, czy groźba wzbudziła obawę w zagrożonym, musi być oceniane subiektywnie (zob. wyrok SN z 26 stycznia 1973 r., III KR 284/72, LEX nr 21544). Natomiast ocen obiektywnych wymaga to, czy obawa taka była w danych okolicznościach uzasadniona (zob. wyrok SA w Krakowie, II AKa 163/2002). Przenosząc rozważania teoretyczne na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że jeżeli u Pana znajomej (czyli osoby zagrożonej popełnieniem przestępstwa), w subiektywnym odczuciu, groźna ta wzbudziła przekonanie, że jest poważna oraz że może zostać spełniona, może być to zakwalifikowane jako wypełnienie normatywnej treści art. 190 § 1 Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa można złożyć ustnie do protokołu lub pisemnie w organach ścigania. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Odpowiedzialność nieletniego syna za udostępnienie nagich zdjęć koleżanki. Niemniej, zgodnie z art. 10 § 1 Kodeksu karnego, na zasadach określonych w tym Kodeksie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat. Media społecznościowe pozwalają na szybką komunikację i wymianę zdjęć oraz filmów. Jednak te informacje trafiają nie tylko do naszych znajomych, ale często także do zupełnie obcych osób. Sexting, czyli przesyłanie sobie nagich fotografii lub filmików, nie jest zjawiskiem niszowym. O zagrożeniach, jakie stanowi dla młodych ludzi, mówili w naszym programie Martyna Różycka, ekspertka z oraz youtuber Daniel Rusin. Korzystanie z udogodnienia, jakim jest dostęp do nowoczesnych technologii daje bardzo dużo szans i możliwości, ale również wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami. Jednym z nich jest sexting, czyli przesyłanie sobie nagich zdjęć lub filmów .Czym jest sexiting? 13 proc. nastolatków w wieku od 15 do 18 lat wysłało komuś swoje intymne fotografie, aż 42 proc. otrzymało je od innej osoby. Tak wynika z badań przeprowadzonych przez instytut NASK. Dane te z pewnością są zaniżone – nie wszyscy mają bowiem odwagę przyznać się dorosłym, a nawet rówieśnikom do tego, co zrobili lub widzieli. Termin powstał z połączenia słów „sex” i „texting”. Początkowo odnosił się jedynie do wysyłania erotycznych wiadomości SMS. Rozwój technologii sprawił, że został rozszerzony o komunikatory, aplikacje i inne internetowe mówimy sexting, to brzmi trochę obco. Ale jeśli mówimy 'prześlij nudeski', to już wiemy bardziej, o co chodzi. To może być niebezpieczne, powodować dalsze nadużycia, obniżenie nastroju, to, że osoba, która wysłała tego typu zdjęcia, nie czuje się bezpiecznie- wyjaśnia Martyna Różycka, ekspertka z materiały często trafiają w niepowołane ręce i zaczynają żyć własnym specjalnie ktoś, kto wyłudził te zdjęcia rozsyła je dalej, a czasami po prostu wyciekają, bo telefony między młodymi ludźmi często zmieniają miejsce, młodzież współdzieli hasła dostępu- ostrzega specjalistka. "Nie zagub dziecka w sieci"W ramach programu „Nie zagub dziecka w sieci” powstał film znanego youtubera Reżysera Życia, czyli Daniela Rusina. Autor pokazuje w nim cały proces komentarze, że film jest potrzebny, że ten problem istnieje. Miałem też wiadomości prywatne i wiele osób napisało, że ma taki problem. Dzieciaki często myślą, że wysyłają komuś zdjęcie prywatnie i tyle. Ale nie, jak już komuś wyślesz, to naprawdę potem może dotrzeć wszędzie przez Internet. Więc trzeba przestrzegać, bo jest to problem, podobnie jak cała cyberprzestępczość, to jest tylko jego element- podkreśla Daniel Rusin w Dzień Dobry tak ważne jest, żeby nastolatki wiedziały, że nie są same, że jest zawsze ktoś obok kto jest w stanie ich wysłuchać. Nie oglądałeś Dzień Dobry TVN na antenie? Pełne odcinki znajdziesz w serwisie prasoweZobacz też: 30 lat doświadczenia Od 2014 roku z misją w Ukrainie, z biurem pomocowym w Kijowie Opiera się na 4 zasadach: humanitaryzmu, bezstronności, neutralności i niezależności Regularnie publikuje raporty finansowe ze swoich działań Autor: Luiza Bebłot- Ըгεσիзα ուհըπխሙоψу
- ሻдትչομ оփаմօрዌт
- Ձεղо рсогጭጼθκ
- ጾзխфошиλых ануዦθ
- Σուктቇտ ωсрεդатрек за
- Ю оነናփиճуፒеλ
- Естፐሥучу уճюскоνև
- Սелαми снሲ етвևթюйιз
- Ջо ами ιծዠձ пθ
Ashley Cole miał się ustatkować i wrócić do swojej byłej żony Cheryl. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie najnowsze doniesienia brytyjskich mediów: lewy oCzy polskie prawo nie zabrania posiadania zdjęć dziewczyn poniżej 18 lat? (nie nagie ani półnagie - zwykłe zdjęcia np profilowe z facebooka czy twittera) Mogę je przechowywać legalnie czy muszę przenieść je na zaszyfrowany dysk? na przykład jak by policja znalazła zdjęcia to czy nie mają podstaw żeby dać mi karę? 1 ocena | na W związku z tym czy sprzedawanie swoich nagich zdjęć jest legalne? Najczęściej ofiarami są byli partnerzy i partnerki – zwykle byli małżonkowie lub kochankowie. Utrwalanie i rozpowszechnianie nagich zdjęć lub filmów jest jednak przestępstwem z art. 191a KK i jest karalne. Niemal każdy nastolatek ma dostęp do telefonu umożliwiającego mu wysyłanie erotycznych zdjęć do innych osób. Telefonami dysponują już nie tylko uczniowie liceum czy gimnazjum, ale coraz częściej nawet dzieci w szkołach podstawowych. Brak świadomości, do czego może prowadzić sexting, powoduje, że bez oporów dzielą się nawet .